Leerde jij me niet ooit wat een fenix was?
Hier heb je mijn vonk, mijn woorden en het water
Gezichten vervaagt tot storm
Even hier, dan verloren
In wat ik niet stoppen kon
Ik weet wie bent
Ik heb je gekend,
hield beide handen
Maar ik liet je verbranden
Nu is er as
Mijn ogen kijken door het glas
Een klok omgekeerd in tijd
Wijzers kruipen terug en ik vind je op het plein
Ik kijk in je ogen
Je hebt me bedrogen,
Wij zouden het beter doen
Zei je toen met tranen
Nu is het rood
De dood glanst op je lippen
Voor de duizendste keer fluister je het einde
Ze wil je niet zijn, dus ze laat je weer los
Dus schreeuw je naar de sterren
Ik smeek naar de maan
laat haar toch gaan
Mag het nu overlopen
Zodat ze nog kan hopen
Dat we nu zijn
In een plaats zonder woorden
Gezichten onderwater
Even hier, dan weer boven
Een wereld die niet stoppen kon
Ik weet van je pijn
Wil je sterker zijn
Niet voor mij maar voor het meisje op dat plein
Te klein om een vriend te kunnen zijn
maar nu begrijpt ze
Wat je zei bij de schommels
Waarom je niet sprak als een kind
Angstig verborgen, snel volgepropt
Zodat je niet hoefde te denken
Dat...
ik weet wie bent
Ik heb je gekend,
hield beide handen
Maar ik liet je verbranden
Nu is er as
Leerde jij me niet ooit wat een fenix was?
