Er is een hele wereld tussen woorden
Luide pieptonen, harde knallen en geraas
Adembenemend geweld, zwijgende chaos en drukkende stilte
Een oorverdovende waas gevuld met sterren, waarvan ze zeggen dat jij de mooiste bent
De duisternis van mijn zinnen vloeit
Zelfs in de leegte die elke hoek van mijn stille hart neemt
Geschreven met liefde, gesproken met behoud, maar versmurd als de inkt op dit papier
Het is vreemd hoe een einde vrede kent, terwijl het zwarte gat in ons universum slechts met een rode draad gesloten is
Een verhaal groter dan mijn lichaam
Weg van een bonzend hart, gebroken lippen en betraande ogen
Overweldigd in de storm van brekende kleur, vallende sterren en verbrokkelde stenen
Zullen we haar pracht betogen? De schitterende vernietiging legt me opnieuw het zwijgen op
Wat als ik kon spreken?
Tegen zwijgende ogen, dicht geperste monden en dove oren
Geschreven onhoorbaarheid in de leegte tussen woorden
Verloren in een uit handen gegeven wereld, waarvan ik de sterren aan een vreemde cadeau heb gedaan
