Er is een monster in haar hoofd
Het neemt alles waarin ze gelooft
Ze is nog steeds oké
Kin omhoog en rug weer recht
Laat niemand zien hoe hard je vecht
Het is nog steeds oké
Maar hoe kan ze zich zoveel beter voelen
Als haar lichaam uit elkaar valt
En hoe durft ze zo te lachen
Met tranen in haar bloed
Het bonkt, het klauwt en maakt haar gek
Als een standbeeld staat ze op haar plek
Iedereen denkt het is normaal
Ze neemt al maanden lang de trein
Gevuld met blikken die warmer dan de hare zijn
Ze moet geloven dat dit zo hoort
En hoe durft ze zich zoveel beter te voelen
Als haar wereld uit elkaar spat
En hoe durft ze zo te lachen
Met scheven in haar hoofd
De dokter zei dat er is niks mist
ze vraagt zich af of hij wel wist
Van haar lege stoel aan tafel
Haar stille bidden bleef onvehoord
tot het iemands leven verstoord
Want ze hoort zo niet te zijn
Maar toch zal ze zich zoveel beter voelen
Met speren in haar rug
En ze durft nog steeds te lachen
Ookal gaat de tijd niet terug
