Een tweede gezicht
Geschetst in de krassen die me tekenen,
tot fictie verheven,
toen ze me vroegof ik haar kende
Nee, ik ben
Een krijt tekening van het leven
witte lijnen op een grimmige vloer
weg gewast in regen
en witte gedaanten
die voetstappen verhalen
van de ziel die slapen wilde
Een streep door haar vervaagd gelaat
Ze was, ze was maar even
Want is dat niet hoe het gaat?
Waar het einde op slaat?
Of zijn we hier
Als een
