Suç ve Adalet /CHANMİN

Uke-Seme

BANGCHAN
Günün ilk ışıkları ile uyanmıştım huzurlu uykumdan, gece boyunca kapıma bir kere bile vurulmamıştı ki anlaşılan Seungmin beni öldürmeye dahi kalkmamıştı.

Yatağımdan kalkmam ile beraber mutfağa gitmiştim, ikimiz için fazla abartıya kaçmadan ufak bir kahvaltı hazırlayabilirdim. Dolaptan çıkardığım yeşillikleri yıkadıktan sonra doğramaya başlamıştım ki yaklaşan adım seslerini duydum.

Uykulu gözlerle kapının kenarına yaslanmışken bana bakıyordu, kısa süre sonra dolaba ilerleyerek su şişesini eline almıştı. "Hep bu kadar erken mi uyanırsın sen? Saat daha 5..."

"Hmm evet, benim için normal." Ara ara ne yaptığını kontrol etmek in ona kaçamak bakışlar atıyordum ki bana yaklaştığında kenara çekildim.

Üstteki mutfak dolabından bir bardak alarak şişedeki sudan ona doldurmuştu. "Yaş ilerledikçe uyku sorunları çıktığından normaldir..."

Kurduğu cümle ile beraber bir yudum su alarak kaşlarını yukarı kaldırmış ve masayı işaret etmişti. "Neyse ne... Anlaşılan ben de sana ayak uydurmalıyım, öyleyse sofrayı kurayım."

Başımla yavaşça onaylayarak önümdeki malzemeleri tezgahta daha boş bir alana aldım ki bu şekilde birbirimize yakın olmak zorunda kalmazdık.

...
O sofraya birkaç parçayı götürerek sandalyeye oturmuşken ben ise sebzeli omletleri hafifçe üstten karıştırmaya devam ediyordum.

"Eşya için aradılar mı?"

"Hayır..." diye yanıtladım hızlıca. "Zaten öğlen saatlerinden sonra gelirler."

"Doğru..." Benim duymamı istemezcesine bakışlarını kaçırarak mırıldandığını duydum. "Bu saatte, daha güneşin bile doğduğundan haberi yokken gelmezler."

Sessizce onu izlerken üzerinde duran gözlerimi farkederek önümdeki tavayı işaret etti. "Yanık yemek istemiyosan beni değil yumurtayı izle."

...
Yemekten hemen sonra eşyalarını yerleştirmek için yanımdan ayrılmıştı, ben ise bulaşıkları hallederek odama çıktım fakat tek yaptığım pek te karmaşık olmayan halı deseniyle bakışmaktı.

Ne zaman evde benden başka birisi olsa beraber vakit geçirmek isterdim ancak şimdiki durum daha farklıydı, onunla ne yapabilir veya konuşabilirim?

Ama... Ondan ne kadar uzak kalabilirim?

Ne de olsa bundan sonra yanımda yaşayacaktı ve bu bir çocuğun da hayatını etkileyecekti... Hem belki ona biraz flört etmeye çalışır gibi davranırsam bana çabucak bağlanırdı da o karanlık dünyasından dışarıya bir adım atardı.

Bunu deneyebilirim ancak yapabileceğimden pek emin değilim...

...
"Seungmin, müsait misin?" Dayanamamış ve konuşmak için odasının önüne gelmiştim.

"Evet, gelebilirsin."

İçeri girdiğimde kazağının kol kısmını sanki elini kapatmak istercesine çekiştirdiğini gördüm.

"Havalar ısınıyor, o şekilde bunalmaz mısın?"

"Hayır..." Bir süre aniden duraksamış ve sonrasında cümlesini tamamlamıştı. "Ben sıcağa alışkınım."

"Peki öyleyse... Ama olurda kısa kollu istersen çekinmeden söyleyebilirsin."

Cevap vermek yerine yerdeki çantasının içinden son parçaları da katlayarak çıkarmıştı. Üst üste dizdiği pantolonlarını alarak dolaba ilerlerken sordu. "Ne zaman Misaki'yi yanımıza alacağız?"