Odnoliub- Mert Hakan Yandaş

30

Telefon ekranında gordugum isimle gulumsedim. Ablam Tuba arıyordu.

'Alooo'

"Guzelim nasilsin napiyorsun"

'İyiyim ablam oturuyorum sen napiyorsun'

"İyiyim yavrum oturuyorum bende."

'Otur otur'

"Aksam bir işin var mı?"

'Yok ablam niye?'

"Minayi sana biraksam olur mu? Görümcem hastanede yatiyormus orda kalicaz. Minada seni istiyordu zaten"

'Olur ablacım birak'

Ablam ben herseyimdi. Annemle babam çalıştığı icin o bana bakardi. Benim yüzümden okulunu aksattigi bile olmustu. Hakkını asla ödeyemezdim.

7 sene önce evlenmisti. 6 sene öncede yigenim tatlı Minam gelmisti hayatimiza.

Onu yigenim olarak degilde kızım olarak goruyordum. Ablam benle nasıl ilgilenip buyuttuyse, bende aynı şekilde minayla ilgileniyordum.

3 aydır çok yogun oldugumuz için gorusemiyorduk. Ablam zaten calisiyordu. Minaylada sadece görüntülü konusuyorduk. Her konusmamizda ağlayarak beni istiyordu. Bende onu almak istiyordum ama müsait bir zaman bulamamistik. Sonunda o zaman gelmisti.

Şimdi heyecanlı heyecanlı kucuk pembe valizini hazirliyordu kesin.

Mutfaga giderek eksiklere baktim. Yaptigim Korili makarnyi çok severdi. Her geldiginde onu isterdi.

Dogru durust hiç birsey yoktu evde. Dolabın icinde duran küçük kağıt kalemi aldım. Alacaklarimi not edip kılıfıma koydum.

Ablamlarin ciktigina dair attığı mesajla ustume rahat bir esortman takimi giydim.

Ablamlari beklerken Merti aradim. Geçen gün bana dedikleri aglamama neden olmustu. Böyle büyük duyguları olduğunu pek dusunmemistim ama vardi.

Benimde ondan eksik kalır yanım yoktu. Ikimizde birbirimizi çok seviyorduk.

Bu kadar kısa sürede bu kadar sevgi beni korkutuyordu. Kısa sürede bu kadar sevdiysek bu sevgi kısa surebilirdi.

Ama sevgimizin eksilmek yerine artacagina inaniyordum.

"Guzelim"

'Sevgilim, nasılsın napiyorsun?'

"İyiyim canım şimdi ciktim otoparka gidiyorum sen napiyorsun?"

'İyiyim yigenim gelecek onu bekliyorum'

"Guzell, bende yigenimi alip geleyim mi?"

Gulerek dediği seyle bende guldum. Aslında hiç fena olmazdi.

Abisinin evi, evine 15 dakikalik mesafedeydi.

'Aslında iyi olur mert'

"Yok güzelim siz teyze yigen vakit gecirin"

'İlk kez görmüyoruz birbirimizi. Sizde gelin işte beraber oyun oynarlar iyi olur'

"Eminsin"

Kafami salladim. Fakat bunu goremezdi. Salakligim halis mi?

'Eminim sevgilim'

"Tamam o zaman ben 1 saate berenle gelirim"

Vedalasarak telefonu kapattik. Mina cok arkadaş canlisi bir cocuktu. Herkese kendini sevdirirdi.

Mertlede tanisicagi icin mutlu olmuştum.

Kapımın calmasiyla hızlıca actim.

'Selaaamm'

Ablamla sarıldım.

'İçeri gelmiyor musun?'

"Dönüşte uğrarız canim, şimdi gitmemiz gerek. Mina sana, sende Allah'a emanetsin"

Birbirimizi tekrar optuk. O giderken bende minayla sarildim. Saclarina öpücük kondurunca oda benim saclarimi optu.

'Guzelim hosgeldin'

"Hosbulduk teyzem"

Tekrar sarılınca kucaklayarak kalkmaya calistim. Sadece calismistim. Masallah çok agirdi.

'Gel bakalım içeriye minik fare'

"Yaa teyze fare deme hiç sevmiyorum"

Dediği şeyle yanagini optum sertce.

'Teyzelere cevap verilmez ellerin tas olur tas'

O beni takmadan içeri gecerken guldum. Tahmin ettiğim gibi küçük pembe valizi ile gelmisti.

"Teyze sonunda baş başa vakit geciricez çok heyecanliyim"

Şimdi birde Mert Hakan ve yigeni Bereni söylemek vardı.

☆

Merto dün ki maçta ne oynadı beee😛😛