Odnoliub- Mert Hakan Yandaş

56

"Kızım nasıl geçti yolculuk?"

'İyi geçti efendim.'

Gerilmekten kaslarim agrimisti artık. Mertte bunu fark etmiş gibi elimi tuttu. Ona dönünce goz goze geldik güven veren bir gulumsemeyle suratima bakti. Kendimi daha iyi hissederken annesinin sesiyle ona donduk.

"Ne efendimi kızım, Gönül Teyze de sen bana."

Kafamı salladım. Ortamda yine bir sessizlik olusmustu.

"Eee annem nasılsın?"

Mert bu sessizligi bosmustu neyseki.

"İyiyim yavrum valla,sen nasılsın? Nasıl gidiyor?"

"İyiyiz anne cok şükür, biliyorsun koşturup duruyoruz."

Onlar sohbetlerine devam ederken ben etrafi incelemeye basladim. Şeyma ve Okan abinin düğün fotoğrafları vardi. Aynı şekilde Mert Hakanin formali fotoğraflari vardi. Cercevelerin icine baktigimda Ali ve Bereni gordum.

"Ne yemek yapayım size?"

Gönül Teyzenin soruyla ona dondu bakislarim. Gozlerinin içi parlıyordu. Bu beni gulumsetmisti.

Annem aklıma gelince burnumun diregi sizlamisti. Bayadir onu gormuyordum hatta bayadir telefondada konusmuyorduk.

"Nohut pilav yap annem ya,ozledim."

Mertin dediği şeyden sonra annesi hemen ayaklandi. Mutfaga gitti koştur koştur. Onun bu haline gulumsedik.

Bende ayaklanirken Mert kolumdan tutmuştu. Beni bacaklarinin arasına çekince yukarıdan ona bakmaya basladim.

"Nereye gidiyorsun?"

'Yardım etmeye.'

Dudaklarini büzunce bakislarim oraya kaydı.  Hızlıca bakislarimi çekip uzaklastim. Gönül Teyzenin gittiği yere doğru gidince dolaplari karistirdigini gördüm.

Beni görünce gulumsedi.

'Yardım etmeye gelmistim. '

"Yok kızım ne yardımı yol yorgunusunuz Siz oturun. Ben hemen hallederim."

'Yok olur mu öyle şey yardim lazımsa hallederim'

"Salata yapar mısın o zaman?"

Kafamı salladım. Dolaptan tüm malzemeleri çıkartıp kesme tahtasıyla bana verdi. Ben salatayi yapmaya baslarken oda pilavı yapiyordu.

"Biz böyle Seymayla her yazın sonu kışlık hazirlariz. Domatesiydi, nohutuydu, fasulyesiydi. Çok pratik oluyor hemen çıkartıp pisiriyorsun. Bu sene yaparken sende gelirsin sanada yaparız."

'Olur gelirim tabi yaparız.'

"Bende geleyim mi?"

Mert Hakanin sesiyle oraya döndük. Kapinin pervazina yaslanmis bize bakıyordu. Sonrasına bize yaklasarak annesini optu. Bana yaklasacagi sırada hayır anlaminda kas Göz yaptim.

Annesi varken ayıptı. İlk dakikadan gözünde kötü gözükmek istemezdim.

"Yardım edeceksen gel."

Annesinin dediği şeyle guldum. Kesinlikle etmezdi.

"Ederim ederim, hem ben cok guzel domates dograrim."

Dediği şeyle hem Gönül Teyze hemde ben kahkaha atmistik. O kadar inandırıcı gelmiyordu ki.

"Ben simdi aşağı Seraplara iniyorum. Normalde ona gidicektim bugün. Sizin geldiginizi haber vereyim. Hemde bi fırına ugrayayim."