When Fiction Becomes Reality

Chapter 29

Twins

Nagising siya na may mabigat na pakiramdam sa kanyang dibdib. Tinignan niya ang mabigat ayon pala ang ulo ni Hugo, nakasubsub sa kanyang dibdib.

Puyat na puyat sila pareho, lalo na si Hugo, na magdamag silang nagkulong sa kama pagkatapos nilang kumain noong gabi.

She smiled and stroked the soft hair of her future husband.

While watching Hugo, she remembered their first meeting, as if he had amnesia. She chuckled softly.

Ang babaw lang ng iniisip ko natatawa ako. Yiyi.

Naramdaman niya ang kamay ni Hugo na gumalaw at marahang yumakap sa kanya.

"Good morning, baby." Whispered Hugo in a hoarse voice, with a smile on his lips.

"Good morning, love." Sagot niya, habang hinahaplos pa rin ang buhok ng kanyang minamahal.

Biglang hinaplos ni Hugo ang tiyan ni Persephone na hindi pa kalakihan, medyo nailangan siya, kaya medyo namula ang muka niya.

"Hello,baby." Hugo said, as if talking to the baby inside. "Daddy is here, and mommy is here too. We can't wait to meet you." Use his baby talk voice. Cute.

"Love, do you think our baby can hear us?" Sambit niya.

"Of course, Gorgeous." Ani ni Hugo, habang patuloy na hinahaplos ang kanyang tiyan.

"Studies say that babies can hear sounds from the outside world as early as 18 weeks. So, let's keep talking to our little one."

Ngumisi ito. "What do you think about the name Hogan. This if it's a boy?" Tanong ni Hugo, na parang seryoso.

"Hogan? That sounds so regal. But what if it's a girl?" Saad niya, na parang nag-iisip ng magandang pangalan.

"How about Penelope?" Sabat ni Hugo, na tila ba handa na sa pangalan ng kanilang magiging anak, anuman ang kasarian nito.

"Penelope so pretty." Masaya na sabi niya.

Kahit ano man ang dumating, tatanggapin ko.

--

Naglalakad-lakad saya sa malaki nilang sala habang hawak-hawak ang kanyang malaking tiyan.

Malapit na siyang manganak at hindi niya maiwasang maging emosyonal sa mga simpleng bagay.

Kanina lang, inutusan niya si Hugo na bumili ng apple dahil bigla siyang nag-crave. Ngunit sa kasamaang-palad, maling apple ang binili ni Hugo.

Gusto niya ng blue apple na nakita niya sa isang palabas sa TV, ngunit ang nakuha ni Hugo ay red apple – isang bagay na walang kinalaman sa kanyang pinapangarap na prutas.

"Hugo!" Sigaw niya nang makita ang pulang apple. "Sinabi ko na sa'yo, ayoko ng red apple! Gusto ko ng blue apple!"

Nataranta si Hugo, hindi alam kung ano ang gagawin. "Pero, Gorgeous, wala namang blue apple. Puro red lang talaga ang mayroon,." Paliwanag niya habang hawak-hawak ang kanyang noo na tila ba naiistress na.

Unti unti siya humihikbi, hindi dahil sa apple kundi dahil sa dami ng emosyon na kanyang nararamdaman.

Her belly is big, and every time she takes a step, she feels the weight of her twins.

Every movement comes with pain and fatigue. But above all, she feels a mix of worry and excitement about the impending arrival of her twins.

Hugo immediately approached her and hugged her. "Gorgeous, I'm sorry. But there really isn't a blue apple." He said while stroking his wife's back.

Despite her annoyance, she felt Hugo's sincerity. She knew it wasn't her husband's fault that there were no blue apples at the market.

Iniisip niya na baka dala lang ng kanyang kondisyon at dami ng hormones ang kanyang pagiging irritable.

"S-Sorry, love. Hindi ko naman sinasadya. Gusto ko lang talaga ng apple na blue." Nakanguso at humihikbi na sabi niya.

Inaalo siya ni Hugo. "Tahan na buntis ko, may iba ka pa bang gusto?" Hugo's gentle asked, while wiping the tears from his wife's cheek.

Hindi niya maintindihan kung bakit bigla na lang naging malungkot ang kanyang misis, pero alam niyang normal ito sa panahon ng pagbubuntis.

"Oh, Hugo, hindi ko rin alam. Kanina gusto ko ng manggang hilaw na may asukal, tapos ngayon naman, apple na blue! Parang hindi ko na maintindihan ang sarili ko." Sambit niya, at pinipilit ngumiti.

Napaisip si Hugo. Saan kaya ako makakahanap ng blue na apple?

"You know, Gorgeous, no matter what you do, I will support you. I will search anywhere for what you're looking for just to make you happy and for you and the twins."Hugo said, as he hugged.

"Basta sa ngayon, magpahinga ka muna. Ako ang bahala sa lahat. Baka naman puwede tayong maghanap ng ibang prutas na medyo kahawig ng blue apple. Maybe some blueberries or a blue-colored fruit drink?" Pagsa- suggest nito.

Natawa ng konti ang kanyang asawa. "Okay na siguro yun, love. Thank you. Ang hirap lang talaga ng mga cravings na 'to. Parang hindi ko na makontrol."

"Normal lang yan, Gorgeous. Ang importante, safe ka at ang twins natin." Ani ni Hugo habang hinihimas ang malaking tiyan.

Pumasok sa kitchen si Hugo para maghanap ng mga prutas, napaisip siya sa mga bagay-bagay.

Mahirap nga ang pagbubuntis, lalo na ang mga kakaibang cravings ng kanyang asawa. Pero sa kabila ng lahat, masaya siya at excited na makita ang kanilang kambal.

"Here's some blueberries and a nice, cold glass of blue fruit punch." Sabi ni Hugo pagbalik niya sa sala. "I hope this can satisfy your craving for now, Gorgeous."

"Thank you, love. You're the best." Siglang sabi niya na, at tinitikman ang mga prutas na dala ni Hugo.

"Yummy?" Tanong ni Hugo, at tumabi sa kanya.

Mabilis na tumango siya at sumubo.

Habang sunod sunod na subo, ngumi ngisi si Hugo dahil nagustuhan ni Persephone ang blue na prutas. Hinalikan niya ng mabilis sa labi si Persephone.

"Sarap nga." Ngising sambit niya. Namula naman si Persephone at sumubo nalang.