26.

16 2 0
                                    

විසිහය වන සිත්තම

එදා දවසම ඉස්කෝලේ ගත කලේ තෝන්තුවාවෙන් වගේ.
" මොකද ඔයාට වෙලා තියෙන්නේ. සනීප නැද්ද" කියලා රුචි කිහිප වතාවක්ම ඇහුවා.
" නෑ, මොකුත් නෑ " කියලා මම උත්සාහයෙන් හිනා වුණා.
" මොකද අනේ ඔයාගේ මුණ අඳුරු වෙලා " ප්‍රභා විවේකයේදී ඇහුවා.
" මොකුත් නැහැ " මුණ ඉස්සරහින් ස්ටිකර් එකක් අලව ගන්න තියනවනම් හරි.
" මෙයා උදේ ඉඳලම මෙහෙමයි " ඔන්න ඉතින් රුචි පෝර දානවා.
" මුකුත් නෑ අනේ " මුකුත් නෑ කියලම කටත් රිදෙනවා. උදේ සිදුවීම නිසා හිතත් රිදෙනවා. හිතේ හැටියට අඬා ගන්න බැරුව ඇසුත් රිදෙනවා. අන්තිමට මුළු ඇඟම රිදෙනවා...
" ඇයි තිමිර තරහ වුනාද.. මොනා හරි කිව්වද "ඔන්න ඒ සැරේ ප්‍රභා පටන් ගත්තා.
" නෑ අනේ.. නෑ "
" මොනවා හරි කිව්වනම් කියන්න මම හොම්බට දෙකක් ඇනල එන්නම් " මදාරා කිව්වෙ වීර සොල්දාදුවෙක් වගේ.
" මෙයාගෙන් වචනයක් ගන්න එක ඇඟේන් ඇටයක් ගන්නවා වගේනේ. කියන්නේ නෑනේ කිසි දෙයක් ලේසියෙන් " රුචි කිව්වෙ මගේ දිහා බලා ගෙන.
" මුකුත් නෑ අනේ" මම කිව්වෙ බත් මුල දිග අරින ගමන්. " අපි කමු. මට බඩගිනියි "
"මම කිව්වෙ මෙයාගෙන් වචනයක් ගන්න බෑ කියලා. ඔක්කොම හිතේ තමයි " රුචි බත් එකට අත දැම්මා.
එතනින් ඒ කතාව නතර වුණා. යන්තම් ඇති....

එදා හවස ඉස්කෝලේ ඉවර වෙලා ගෙදර යනකොට තිමිරයි, දේවක අයියයි, භානුක අයියයි සාලේ ඉඳගෙන ටීවී බල බල බත් කනවා.එයාල උදේ පාඩම් කරන්නැති...වාර විභාගය ජුනි මැද. ඊට පස්සේ එයාලට නිවාඩු.
මගේ ඇතුලේ තියන කුණාටුව නොපෙනෙන විදියට මම මුණ හදා ගත්තා.
' හලෝ.. හලෝ... කොහොමද? " මම ගෙදරට පය තියන කොටම තිමිර ඇහුවා.
මගේ හිත හෝස් ගාලා දාලා ගියා ඒ හිනාවට..
" ඉන්නවා " මම හිනාවෙලා කිව්වා. අනේ තිමිර.....
" මොකෝ මුණ කළු වෙලා... මහන්සිද "
" යකෝ ඔච්චර නහින්න දෙයක් නැහැ.. අව්වේ ආවම මුණ කළු වෙනවා තමා. මූ යකෝ සත්‍ය ප්‍රේම බ්‍රුංග රාජයෙක් වෙලානේ " භානුක අයියට මම හිතෙන් ස්තුතිවන්ත වුණා ඒ වචන ටිකට.
" බඩගිනිද? " තිමිර ඇහුවා.
" ඇයි මොකෝ බඩගිනිනම් උඹ කවන්නද " දේවක අයියා හිනා වෙනවා. " උඹට අසාධ්‍යයි යකෝ, බෙහෙත් ටිකක් ගනින් "
" අනේ මේ උඹ කට වහගෙන ඉඳපන් " තිමිර දේවක අයියගේ පිටට ගැහුවා.
" මම මුණ හෝද ගෙන එන්නම් " මම හිනාවෙලා තිමිරගේ පරීක්‌ශාකාරී ඇස් වලින් මිදිලා උඩ තට්ටුවේ මගේ කාමරයට ආවා.

සීත සෙවනැලි (Sinhala ) Completed Место, где живут истории. Откройте их для себя