මරණින් මතුවට වුනත් මට ඔයාලව අත් හරින්න බැරි හැටි....හරිම පුදුමයි නේද... ඔය දෙන්න නිදා ගන්න කොට මම ඉහ ඉද්දර බලා ඉන්නවා... දවස ගෙවා ගන්නේ ඔයාලගේ හුස්ම වල සද්දෙන් .. හර්ෂාලි.... තිමිර.... දූන්යා... අපි තුන් තැනක.. මම මියැදුණු සීතල සෙවනැල්ලක්... ඒත් ඔයාලා.. ඔයාලා ජීවත්ව ඉද්දීම සුදුමැලි වුන සෙවනැලි... මගේ ආදරයේ උණුසුම නැතුව සීතල වුනු ආත්ම... එන්න... අහන්න... හුස්ම ගත්ත මනුස්ස ප්රාණියෝ සෙවනැලි වුණ හැටි...