( Evren Akcan )
Bu gün yağmuru istemeye gidiyorduk. Büyük stres olmuştum ama rahattımda çünkü vermezse bizimkilerle yağmuru alıyorduk.
"Aşkolar bişi dic-"diycek olan yiğite ters bir bakış atıp."Ne diycen yine lan?"dedim.
"Sen Gurur amcanın sana kızını vereceğini mi zannediyorsun?"dedi ve haklıydı gurur amca yağmuru bana vermezdi..
"Ee mirzaya alisayı verdi!"dedi eray bu da doğruydu
"Oğlum alisayi gurur amca vermese suziş teyze verdi gurur amca azcık formaliteden ordaydı!"dedi yiğit ve koltukta daha çok yayıldı
"Lan amcık az iyiye konuş! Hem mirza nerd-"
"Karısı ve minik bebişle! Ayy evren yağmuru istemeye gitmese,olay çıkacağını bilmesem ve alisa yengeminde dedikodu almak için beni buraya göndermesi olmasa bende bebişle olurdum!"alisa dedikodu almak için mi onu buraya gönderdi."Aa pardon aylisle ikisi dedikodu için beni şutladı" aylis'de mi?
"Aylis niye gelmiyor ki?"diyen erayin kafasına bir şamar çaktım."oğlum sen bu kızla bide evleneceksin! Sorsana ne bize soruyon!?"dediğimde kapı çaldı babam gelmişti..hadi bisbillah..
Babam ve bizimkiler arabaya bindik. Erayla yiğit kavga ederken babama doğru fısıldadım."Baba.."dedim. Bana kısa bir bakış atıp yola döndü."Ne oldu?" Diye sordu.
"Ya yağmur'da annem gibi intihar etmeye denerse?"annem biz küçükken intihar etti çünkü erayı hiç istemedi sevmedi. Bunu eraydan saklamamıza rağmen eray bunun farkındaydı..
Daha 5 yaşındaydım eray yeni doğmuştu annem istememiş intihar etmişti, babam yıllarca başkasıyla evlenmemiş tek başına bizimle ilgilenmiş hatta bi ara bizim için işine uzun bi ara vermişti, hem anne hem baba olmuştu
"Yağmur öyle biri değil..öyle birşey yapamaz zaten ateş engel olur"dedi ve omzuma hafifçe vurdu."Hem her kadın annen gibi değildir."hala annemi çok seviyordu..annemin intihar etme nedenini hep saklamıştı..
"Çok mu sevdin annemi?"diye sordum.
"Anneni hala seviyorum. Hiç vazgeçmedim."Dedi gözlerinde özlem gördüm annemi özlemişti ama erayı'da hiç suçlamamıştı bu konu hakkında."Yinede çok merak ediyorsan onu çok seviyorum demem bile yetersiz kalır o kadar çok.."ve ekledi."Yağmur böyle birşey yapsa bile ondan vazgeçme çoçukları suçlama ben size nasıl öğrettiysem öyle.."diyerek uyardı. Gülerek."Hiç vazgeçer miyim ben?"dedi
"Böyle vazgeçmeyeceksin"
"Baba birşey sorabilir miyim?"diye sordum.
"Sorabilir miyim ne sor işte!"dedi rahat bir tavırla
"Annem niye intihar etti"dedim eray ve yiğit kavga ettikleri için duymuyorlardı. Babam derin bir nefes aldı ve."Hazır değildi. İstemedi ben istedim..ben bakardım ölmesin diye yapardım susardım..olmadı işte..yapamadım.."dedi sesinde ağır bir hüzün ve keder vardı. Babam o gün geç kalmıştı işte olduğu için geç kalmıştı..
"İşi o kadar kafana takma aile daha önemli iş sonrada halledilir."dediğinde yaklaşmıştık. Arabayı park etti ve hepimiz arabadan indik.
"Yuppi kaos olcakk!"diyerek keyifle yürüdü yiğit. Eve yaklaşıp kapıyı çaldık. Kapı açıldığında aktaş yiğite onun neden burda olduğunu anlamayarak baktı Yiğit."Bende bu ailedenim bakma öyle aktaş!" Dediğinde Ateş güldü Gurur amca ise ters tavrıyla."buyur.."dedi. Hepimiz içeri geçtik.
Herkeste azda olsa gerginlik vardı. Yiğit hariç."Ee susacak miyiz?"dediğinde eray onun kafasına bir şamar attı."Sus yiğit" dedi.
"Nasılsınız?"diye sordu babam.
