[Stara Wersja] Uratuje Cię | Joost Klein Fanfik

Bukiet margietek

Obudziłam się przytulając do siebie plastikową miskę.

Z początku nie miałam pojęcia co się stało i co ja tu robię, ale potem wszystko sobie przypomniałam.

Odłożyłam miskę na bok i chwyciłam z telefon.

żyjesz??

Nie

Powoli pozbierałam się z kanapy.
Przeciągnęłam powoli i ufałam się do kuchni.

Nadal mnie muliło, więc nie byłam pewna czy jeść, ale burczenie mojego żołądka rozchodziło się echem po całym mieszkaniu, dlatego ugotowałam sobie ryż.

Jadłam i oglądałam telewizję, aż znowu napisał do mnie Joost.

nadal nie dostalem mojej bluzy

O kurcze
xD
Zapomniałam
To już trzeci raz, jak próbuję ci ją oddać

to musi cos znaczyć (⁠◠⁠‿⁠◕⁠)

Co?

1 musimy spotkac się jeszcze raz, zebys mi ją oddala

🔥

2 powinnas ją sobie przygarnąc
i juz sie więcej nie spotykać

😦
Ja chyba wolę pierwszą opcję, wiesz...

real

Czekałam aż coś napisze. Aż zaproponuje spotkanie. Jednak trwało to tak długo, że postanowiłam zrobić pierwszy krok.

Chociaż nie.

Ostatnio to ja go zaprosiłam, więc teraz to on powinien coś zrobić.

Wstałam i poszłam do łazienki.

Helen nie było w domu, wyszła nic nie nie mówiąc. Pewnie wtedy jeszcze spałam, więc mnie nie budziła.

Na szafkach w kuchni nie było żadnej kartki z informacją o jej wyjściu, ani nie dostałam żadnej wiadomości.

Usiadłam na kanapie i włączyłam telewizor.

Przeskoczyłam przez wszystkie kanały, ale żaden nie przykół mojej uwagi. Zatrzymałam się na jakiejś nudnej podróbce Krecika.

_____
Obudziłam się. Na ekranie migały kolorowe reklamy zabawek.

Znowu źle się czułam. Byłam osłabiona.

Słaniając się na nogach dotarłam do kuchni by napić się wody, która mnie ożeźwiła.

Godzina na piecu wskazywała siedemnastą.

-O, Noor- odezwał się za mną głos Helen i przestraszona odwróciłam się gwałtownie.

-Helen- uśmiechnęłam się- straszysz mnie...

-Co tam, jak się czujesz?- otworzyła lodówkę i wyjęła z niej jogurt pitny.

-Lepiej, ale nadal trochę słabo.