[Stara Wersja] Uratuje Cię | Joost Klein Fanfik

Czysty błękit

Helen oparła się o framugę drzwi
w moim pokoju.

-Co tam?- spytałam, obracając się na krześle w jej stronę.

-Spotykam się dzisiaj z Aleną- poinformowała mnie.

-Super- odparłam bez wyrazu.

-I mamy razem z dziewczynami babski wieczór- dodała.

W głębi siebie krzyknęłam ze szczęścia. Ledwo powstrzymałam się od wzdrygnięcia z radości, jaka nagle mnie opanowała.

-Okej- opowiedziałam, siląc się na spokojny ton.

-Nie będzie mnie.

-No domyśliłam się już.

-Bedzięsz sama w domu, spoko?

-Helen- popatrzyłam na nią spod byka- nie mam pięciu lat.

-No ja nie wiem- rozejrzała się po moim pokoju, w którym panował nieporządek.

Popatrzyła na mnie z uniesionymi brwiami posyłając mi dodatkowe stwierdzenie "no ja nie wiem".

-Chryste, zachowujesz się gorzej niż mama!- zaśmiałam się.

-Dobra, dobra...- wyszła z pokoju, doprowadziłam ją spojrzeniem.

Rzuciłam się do telefonu, by napisać do Joostta.

HELEN DZISIAJ WYCHODZI
NA NOC
NA NOC!!!!

KIEDY?!
TO ZARAZ
BEDE

NIE WIEM
NAPISZE CI JAK
WYJDZIE

DOBRA
JARAM SIE
🔥🔥🔥

JA TEŻ
❤️❤️

Minęła już godzina i Helen ubrała na siebie szykowną sukienkę, którą pomogłam jej wybrać.

Oglądała się w lustrze, a ja ze zniecierpliwieniem czekałam, aż wyjdzie.

-Mam krzywe te kreski- jęknęła nachylając się do swojego odbicia. Dokładnie przyjżała się swojemu makijażowi.

-Co? Są proste przecież- również im się przyjżałam.

-Nieee... Muszę je poprawić.

-Skoro ja tego nie widzę, to inni też nie zobaczą- zapewniłam ją.

-Tak?

-Tak.

-Dobra- westchnęła i zniknęła
w swoim pokoju. Po chwili wróciła
z torbą, w której miała potrzebne rzeczy.

-To pa- objęła mnie. Jej pożegnanie mnie ucieszyło.

-Pa- oddałam jej uścisk.

-Wrócę jutro po południu- rzuciła na odchodne, nawet nie zdążyłam nic odpowiedzieć, a już drzwi za nią się zatrzasnęły.

Odczekałam moment, po czym napisałam do Joostta.

POJECHAŁA

JUŻ WYCHODZĘ

Czekanie na niego trwało wieczność.

Zdążyłam w tym czasie w miarę posprzątać pokój i oporządzić mieszkanie.