Dudaklarıma değen dudaklar bir yardım busesi sunmuştu adeta bana! Yıkılmışlığım, umutsuzluğum ve dünyamın başıma yıkılmış olduğu hissiyatı bir anda yok olup gitmişti sanki! Hiç tanımadığım o adamın tenime teması belki umut belki de bambaşka olayları...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yurdanur'dan...
Dudaklarıma yöneldi tekrar ve beni öpmeye başladı. Ona hafifçe karşılık verdikten sonra dudaklarımızı yavaş bir şekilde birbirinden ayırdım ve ardından elimi sakallı yanağına götürüp okşadım. Birkaç gündür üst üste olanların yorgunluğu vardı üzerimde ancak onun yanında olmak, olabilmek bir nebze olsun bana iyi geliyordu. "Yurdanur...",
"Hıı?" Sesi dudaklarımın arasından koparken yüzüne merakla baktım. "Ben çok pişmanım sana fazla tepki gösterdim belki de anlayışsızlık ettim bilmiyorum ama hatalıydım işte." Demesiyle ansızın bana sıkıca sarılması bir oldu. Deyim yerindeyse ellerinin arasından kayıp gitmemden korkuyor gibi bir hali vardı. Belimi sıkıca sarıp hafifçe okşadı.Bir yandan da saçlarıma öpücükler bırakıyordu.
"Tamam, geçti" diye mırıldandım onun kulağına şefkatli bir ses tonuyla ve sonrasında boynunun kuytu köşesine bir öpücük koydum. Ardından ortamdaki bu durgun havayı dağıtmak adına munzurca konuşmaya koyuldum yeniden. "Beni nereye götüreceksin? Hadi söyle bakalım. Sürpriz sürpriz dedin durdun ama ben meraktan neredeyse çatlamak üzereyim."
Ciddi manada merak ediyordum doğrusu ama ben sordukça beyefendi de söylememek konusunda bana inat edip duruyordu. "Hadi bir an evvel gidelim de sende gör nereye gittiğimizi."
Deyip bana göz kırptı Yaman bu sırada yüzünde belli belirsiz de olsa bir gülümseme oluşmuştu. Arabayı yeniden hareket ettirmeye başladığı sırada çantamdaki telefonum çalmaya başlayınca az önce resmen yere attığım çantamı eğilip aldım ve çantamın içindeki telefonumu çanta ile büyük bir mücadele verdikten sonra buldum. Ekranda Yade'nin adını görünce nefesimi dışarıya verip dudaklarımı ıslattıktan sonra aramaya yanıt verdim. "Efendim Yadeciğim?",
"Ablacığım nasılsın? Seni merak ettim." Bende bugün nasıl oldu da benimkinin sesi çıkmadığını merak ediyordum doğrusu. Gülümseyerek, "iyiyim canım, Yaman ile bir yerlere gidiyoruz" yanıtını vermeyi de ihmal etmedim.
