Dudaklarıma değen dudaklar bir yardım busesi sunmuştu adeta bana! Yıkılmışlığım, umutsuzluğum ve dünyamın başıma yıkılmış olduğu hissiyatı bir anda yok olup gitmişti sanki! Hiç tanımadığım o adamın tenime teması belki umut belki de bambaşka olayları...
Malum burayla ilgili durumlar var belki birçoğunuz giremiyorsunuz ama girebilenler görecek en azından. Bundan sonra herhangi bir duruma karşı kurgular için kullandığım Instagram hesabımı takip edin lütfen. 🙏🏻
Hesabım: @pelinyaziyoo
Burada zaman zaman hikayelerden alıntılar paylaşıyordum. Eğer buranın durumu devam ederse bir süre orada olabiliriz belki bilemiyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yemekten sonra küçük bir eğlence başladı olduğumuz mekanda. Yaklaşık otuz kişi falandık ve ortamda tatlı bir neşe hakimdi. Bende kendimi ortama bırakmaya çalışıyordum elimden geldiğince. Biraz zordu gerçi!Yaman'ın az önce ettiği cümle beynimde dönüp duruyordu. "O iş zor" doğrusu benim yanımda etmesi beni allak bullak etmeye yetmişti. Demek öyle düşünüyordu ha? Birde bana bunu açık bir şekilde belli etmişti! Gözüm ona doğru kaydığında arkadaşlarından biriyle sohbet ettiğini gördüm. Bende zaten Eylem ile beraber yakın arkadaşlarımızdan biri olan Burcu ile sohbet ediyordum. "Yurdanur sen iyi misin?"
Sorusunu yönelttiğimde içimden, bu kadar belli mi diye geçirmeden edemedim! Onu geçiştirmek adına çocuksu bir tavırla omzumu silktim. Aslında şu anda içmeye çok ama çok ihtiyacım vardı ancak sağlık durumum buna elverişli değildi. İçebilecek olsam sanırım sabaha kadar içebilirdim ancak dağılırdı benim bu koca eşek kafam! "İyiyim Burcucuğum.",
"Kavga mı ettiniz siz?" İçimden ne kavga etmesi? Resmen ayrıldık diye geçiriyordum! Yaman ve Burcu'yu tanıştıralı epey zaman olmuştu ama Eylem'den sonra tanıştırdığım için o zamanlar bana baya bir bozuk atmıştı. Burcu ile de yakın arkadaşlardık ancak her zaman görüşmeye fırsatımız olmuyordu. Herkesin kendisine göre işleri ve yoğun bir hayatı vardı. Ancak mutlaka birbirimizin özel günlerinde bir araya gelmeye özen gösteriyorduk. Burcu'ya tam cevap vermek üzereyken Yaman ve yanındaki arkadaşı Aslan bize doğru gelmeye başladı. Aslan onun yakın arkadaşlarından biriydi.
"Merhaba bayanlar.",
"Merhaba" dedi Burcu, Aslan ve Yaman'a bakarak. Yaman hemen arkadaşını takdim etti. "Bu çocukluk arkadaşım Aslan.",
"Ya öyle mi? Memnun oldum beyefendi." Diyerek tokalaşmak adına Aslan'a elini uzattı Burcu doğrusu ondan elektrik almış gibi bir hali vardı. Aslan, "bende memnun oldum" yanıtını verip gülümseyerek kibar bir şekilde onun elini sıktıktan sonra bana döndü ve bizde tokalaşıp sohbet etmeye başladık. Yaman bizi tanıştırdığında Aslan'ın pek morali yoktu zaten onun yanında olmak istediğini söyleyip duruyordu. Nedenini sorduğumda boşanma evresinden yeni geçtiğini söylemişti. Birkaç kere Aslan ile beraber yemek yediğimizde onun da Derya kadar içten bir adam olduğunu görmüştüm.
Saçlarımı toplamış puding tenceresini karıştırıyorken belime dolanan kollarla irkilmiştim ki, omzuma konan öpücük ve burnuma dolan o erkeksi koku sayesinde rahatladım! Yaman kulağıma doğru, "benim kıvırcık" diye mırıldanırken belimi okşayıp konuşmaya devam etti. "Sen ne yapıyorsun bakalım? Puding mi? Epey zaman sonra seni tatlı bir şeyler yaparken görüyorum."
