Safir

21 BÖLÜM: YANKILANAN SESSİZLİK.

Söylesene ...

Her şeye, her kese rağmen, Sevebilirmiyim seni?

21 BÖLÜM:YANKILANAN SESSİZLİK.

Ansızın birden beni öpmesiyle, bozguna uğradım. Ne yapmıştı?

Beni öpmüştü...

Öylece hiç bir şey yapmadan, dudaklarını dudaklarımın üzerine kapatmıştı. Birden her şeyin farkına varmamla, kapalı olan gözlerimi, faltaşı gibi açtım. Onu tüm gücümle kendimden itdim. İtdiğim an sert bir tokat atmamla, geri geri gitdi.

Lanet olsun! İçimdeki bu qarip histe neyinnesiydi? Ellerimi dudaklarıma götürdüm.

"Ne yaptın sen?!"dedim gözlerim yerinden çıkacakmış gibi.

Yüzüne iki kez vurduğum için kızarmıştı. "Öptüm."dedi çapkın gülümsemeyle. Ne diyordu bu be? "Ne diyorsun lan sen?!"diyerek yine iteklemeğe başladım.

Oda ne yaptığının farkına varmış olmalı ki, elleri dudaklarına gitdi. İkimizde şok olmuş ifadeyle bir birimize bakıyorduk. Evet, bu adam bildiğiniz beni öpmeye kalkmıştı!

İkimizinde elleri dudaklarımızda kalmıştı. Şu anda utançtan yerin dibine girmek istiyordum. "Ben yaptım değilmi?"dedi inanamayarak. "Evet ben yaptım."dedi şok olmuş ifadeyle.

"Özür dilerim, çok özür dilerim, benim gibi bir adamla... çok özür dilerim Safir..."diyerek hızlı addımlarla ayrılmıştı. Sözleri canımı yakmıştı.

Benim gibi bir adamla...

Gözlerim dolmaya başladı. Artık buralarda gözükmüyordu. "Oha!"dedim her şeyin yeni farkına varmış gibi. "Allah kafana taş salsın!"diye bağırdım arkasından. Ama gözden ışık hızıyla kaybolmuştu. Bir bankda oturarak, şok olmuş ifadeyle, karşımı izlemeye başladım. Ne yapmıştı?

Adam. Beni. Öpmüştü.

Az önceki dediği sözlerden sonra, neden böyle bir şey yaptığına anlam veremiyordum. Gözlerim dolmaya başlamıştı. Neden bilmiyorum. Titreyen ellerimi saçlarımın arasından geçirdim. Kahküllerim önüme döküldü. Başımı yanıma çevirdiğimde, rahatlamıştım.

Kurdeleyi unutmamıştı.

Evet. Ben Arelden kurdele istediğim günden beri, her yediyi yedi geçe, ne olursa olsun farklı renklerde kurdele vermişti. Kaçıncı kurdele olduğunu bilmiyordum. Ama bu kurdele kırmızıydı. Ve çok güzel tatlı gözüküyordu. Kurdeleyi buruk bir gülümsemeyle, ellerimin arasına aldım. Yüzümdeki gülümseme hızla kayboldu. Hayır Gece. Asla olmaz!

Ama bana verdiği kurdelelerin arasında asla orkide renk yoktu. Çünki ben ölürken orkide renk elbise istemiştim. Ve bana asla orkide renk bir elbise ya da kurdele vermemişti. Şu anda gözümden yaş süzüle süzüle gülüyordum. Gülme Gece!

Sertce yutkundum. Başımı bir sağa, bir sola hızla sallayarak, kendime gel eye çalıştım. Lanet olası! Aklımdan çıkmıyordu!

Acaba etrafda birileri varmıydı? Etrafa bakmak için boylandım. Acaba birileri görmüş ola bilirmiydi? Bu düşünceyle korkmaya başlamıştım. Elime kurdeleyi alarak, buradan uzaklaştım.

...

Şu anda çizim yapmakla meşguldüm. Annemi kaç gündür aramıyordum, annemde aramıyordu. Elime telefonu alarak, annemi aradım. "Anne."dedim sesimi sıcak tutmaya çalışarak. Diğer tarafdan ses gelmedi.

"Nasılsın?"dedim gülerek. "İyiyim."dedi bitkin bir sesle. Ne olmuştu? Neden sesi böyle bitkin çıkıyordu? Babam ona bir şey yapmış ola bilirmiydi? Ama hayır. Bunu ona sormayacaktım.