Downfall Misery Part I | Downfall Trilogy I

Chapter 31

Chapter Thirty-One
Aroused

Napaungol ako.

Unti-unting iminulat ang mga mata. Nakadapa akong nakahiga sa kama ko, medyo nangalay ang kanang braso dahil kahit may unan na ay ginawa ko pa ding unan ang braso.

Gumawi ang tingin ko sa kaliwa kong bahagi para lang magulat ng makita si Mister Valdigierro na nakaupo sa sofa malayo sa kama ko habang mariing nakatitig sa'kin. Tuluyan ng nagising ang diwa ko dahil bukod sa wala siyang pang-itaas na damit ay nakakaakit ang itsura niya sa umagang iyon na biglang kumalam ang tiyan ko.

Mapungay ang mga mata niya na parang inaantok, nakabalandra pa sa'kin ang maganda niyang katawan. Sa kanilang lahat, himala na siya lang ata ang walang tattoo.

My glance went down to his crotch and my pulse quickened when I noticed that he was quite aroused. Nanlaki ang mga mata ko at mabilis akong napatalikod, pulang-pula ang pisngi na ibinaon ko ang mukha sa braso.

Shit! Ano 'yon? Ang aga-aga tapos iyon agad ang bubungad sa mga mata ko?

At bakit buhay na buhay?

O sadyang malaki lang talaga ang kanya?

Kasi ano naman ang dahilan para mabuhay 'yon?

At ano ba ang ginagawa niya dito? Sinilip ko ang katawan sa ilalim ng kumot, maliban sa wala na akong suot na sapatos ay suot ko pa naman ang damit ko kagabi at wala naman akong naramdaman na kakaiba. Wait, am I expecting that he did something last night?

I flinched when I heard that he moved.

Kahit anong pigil ay mas nanaig pa rin ang kagustuhan na tingnan siya, nakatayo na siya sa gilid ng kama ko.

His massive frame made me feel little. His posture and manner of standing convey power and respect. Just one look at him and people will immediately know how dominant he is.

Mas malapit na siya sa'kin habang nagsusuot na ng shirt at wala iyong pagmamadali habang nakatitig sa'kin. I saw some bruises on his face and neck like he came from a brutal fight.

At hindi ko maialis sa kanya ang mga mata ko na para ba akong nahihipnotismo sa buong pagkatao niya. Sa bawat galaw ng mga ugat sa kanyang braso at leeg ay mas bumibilis ang tibok ng puso ko. Matalim at malamig ang titig niya pero naghahatid iyon sa akin ng init na tila kakapusin ako ng hininga.

Talagang hinihintay pa niyang makita ko ang katawan niya bago siya magdamit. Bastos din 'to, ang aga-aga eh.

Umupo na ako habang sinusuklay ang buhok gamit ang mga daliri ko dahil nagmumukha na akong inaakit siya kapag nanatili pa rin akong nakahiga.

"What are you doing here?" Umiwas ako ng tingin sabay tikhim. "Last night. Wala naman siguro. Hindi naman siguro..."

Paputol-putol ang mga sinasabi ko, hindi ko alam kung sa inaantok pa rin o sa presensya niya at mga titig kaya hindi ko maapuhap ang mga sasabihin.

"What is it?" He urged, not totally persuading me but just to provoke me.

"Ano ba kasi ang ginagawa mo dito?" Out of frustration, I hissed at him.

Yes, he succeeded in enraging me at this early morning.

Iniiwas ko na talaga na huwag siyang tingnan lalo pa at halatang-halata sa suot niyang abuhing sweatpants ang hindi ko dapat makita.

"May nangyari ba? Wala naman 'di ba?" Nakataas ang kilay kong tanong sabay halukipkip. "I-I mean, hindi naman ako nanggulo o nagwala. I clearly still remembered everything last night."

Kasi nga medyo lasing lang ako.

"We didn't k-kissed, were we?" Medyo natatawa kong tanong, parang paiyak na.