Downfall Misery Part I | Downfall Trilogy I

Chapter 37

Chapter Thirty-Seven
Reward

Napasinghap ako at napatitig sa kanyang mga mata ng bigla siyang tumigil. Isang pulgada na lang ang layo ng mga labi namin sa isa't-isa, dumidikit na nga rin ang dulo ng ilong niya sa balat ko. His breathing was ragged and uneven, almost as if he's chasing something.

Ang kamay niyang nasa batok ko ay napunta sa panga ko at muntik-muntikan pa akong mapapikit sa sarap ng init na hatid ng kanyang palad. Tila ako nalulusaw.

My cheeks burning and heart racing as I feel hazy while staring at his corrupt yet soft eyes. Papalit-palit ang tingin niya sa labi at mga mata ko pero mas tumatagal talaga sa labi ko.

Gumagalaw ang kanyang panga, tila ba nanggigigil.

I bit my lower lip that made him let out a low growl like a wild wolf longing for his mate. Kita ko kung paano gumuhit sa mga mata niya ang pagnanasa dahil sa ginawa. Namigat ang talukap ng mga mata ko, tila nalulunod na ako at hindi na makahinga ng maayos.

"Ah! Hmm!" Shit! Bakit ba parang mas inaakit ko pa siya lalo?

Mas maganda atang binigyan ko na lang siya ng cake. Ito ang napapala ng pagiging madamot mo, Aisha!

Pero ang isang porsyento ng katinuan ay mas pinairal ko dahil iyon naman dapat ang gawin ko.

Kahit namumungay ang mga mata at malapit ng bumigay sa atensyon niya ay sinalubong ko pa rin ang kanyang mga mata.

"Kumuha ka na ng cake. H'wag kang mag-alala, hindi ko naman talaga 'yan nilagyan ng lason." Bahagya akong umatras, medyo ngumiti din. "Tumikim ka na. Go!"

Pero ang akala ko na bibitawan na niya ako ay mas humigpit ang hawak niya sa panga ko na nasagi na ng kanyang hinlalaki ang labi ko at bumaba pa siya lalo, mas lalo pa siyang malapit sa'kin kaysa kanina.

Napahawak na ako sa countertop at stool na kinauupuan. Ayaw ko na ring huminga lalo pa at kakakape ko lang, dapat talaga nag-gatas na lang ako.

"I changed my mind, I want to taste something different now." He whispered slowly, brushing his lips against my cheeks.

Napapikit ako sa kanyang labi at mainit na haplos sa balat ko. I was trying to breathe normally, but in truth, my throat felt dry and I was suffocating. This doesn't feel right, but why do I feel so pleased? Why do I still feel so elated?

"I wonder what your cake tastes like. Maybe sweeter... Probably delicate and daintier."

Ibang cake na ata ang tinutukoy niya dahilan para mas lalong pag-initan ang pisngi at tainga ko. Usapang cake lang kaya bakit napunta agad doon?

Habang lumulunok ay dahan-dahan akong nagmulat para lang salubungin ang namumungay niyang mga mata na nakatitig sa'kin. Ang mga mata niyang ilang beses ko na ring nasaksihan ang pagnanasa na ako ang naging dahilan.

Not to brag, but to have that kind of effect on someone, that kind of control makes me superior.

"I wonder what you looked like underneath me. Shaking in pleasure, screaming my name."

Nahigit ko ang hininga at napatitig sa mga mata niya pero talagang focus siya sa labi ko.

"Hindi. Hindi dapat ito nangyayari, Oz." I murmur, fighting the urge to gaze at his lips too.

He utters a curse, teeth gritting. "Say that again with my name, Elaisha."

Nanginginig na hinawakan ko ang kanyang kamay para matanggal iyon sa panga ko at ibaba pero hindi ko naman iyon mabitawan.

Umiling ako, may pagmamakaawa na. "This isn’t right. We hate each other and you know what people do who are supposed to hate each other?"

"Fuck."