Downfall Misery Part I | Downfall Trilogy I

Chapter 35

Chapter Thirty-Five
Scar

Mabilis kong hinila ang kamay ng pumatong doon ang mainit niyang palad kaya dumiretso iyon sa hita ko at bahagya pa niyon pinisil ang balat ko doon. Dahil maiksi ang suot na pencil skirt, isama pa na nakaupo ako ay talagang litaw na litaw ang makinis, maputi at bilugin kong hita.

Ang init na nagmumula sa kanyang kamay ay tila apoy na lumiyab sa buo kong katawan at nagpainit sa mukha ko kasabay ng mabilis na pagtahip ng aking puso. Nilalamon ng kanan niyang kamay ang buong kaliwang hita ko.

Tila uusok na ang ilong sa galit ng tabigin ko ang kamay niya at masama siyang sinulyapan. Seryoso lang siyang nagmamaneho, diretso ang tingin sa kalsada na para bang walang nangyari.

"Cat got your tongue?" He crowed in an undertone.

I really wanted to curse him and call him different names, but as I stared at him, everything just vanished.

He was blessed with good features that suited his face when it was put all together. His face appears to have been meticulously crafted by God, with a face that is symmetrical and perfectly oval. His front, left, and right nose sides all take equal space, and the edges match the inside corners of his eyes. His defined jawline and cheekbones completely fit his facial features.

Just everything about his face and body was carefully planned and well thought out.

Naipilig ko ang ulo, aburido ng tinanaw ang labas ng bintana pero hindi ko ipinahalata sa kanya na problemado na naman ako. I don't even have the strength to talk to him.

Hanggang sa makarating kami sa bahay niya ay tahimik lang ako. Nagmamadali kong kinalas ang suot na seatbelt, sinubukan kong buksan ang pinto sa banda ko pero hindi ko iyon magbuksan kahit ugain ko pa ang sasakyan niya.

Humugot ako ng malalim na hininga, pilit pinapakalma ang sarili ng magsalita. "P'wede bang pakibuksan 'to?"

"Let's talk."

"Ikaw ang huling tao na gusto kong makita o kahit ang makausap man lamang." I gritted my teeth. "At wala na tayong dapat pang pag-usapan. Buksan mo na 'to."

Nanindig ang balahibo ko ng maramdaman ang paggapang ng dulo ng daliri niya sa hita ko.

"Ano ba!" Angil ko sabay irap sa kanya.

Tatabigin ko ulit sana ang kamay niya pero mabilis niya iyong naiiwas at sa isang iglap ay naipagdaop niya ang mga kamay namin. Pinaningkitan ko siya ng mata pero tila aliw na aliw lang siyang tumitig sa'kin habang nakasandal sa bintana ng kanyang sasakyan samantalang ang braso ay nakapatong sa manibela at ang daliri ay humahagod sa labi niya.

My eyes darted impatiently to him. "Bitawan mo nga ang kamay ko at huwag mo akong mahawak-hawakan."

"You are mine. Everything in you is mine, and that includes your hand."

Halos malukot ang mukha ko sa sinabi niya, tuluyan na talaga akong mababaliw dahil sa isang 'to.

Pilit kong nilalabanan ang marahas na kabog ng dibdib. "Hindi na ako natutuwa sa'yo---"

"You accused me of rape." Ipinilig niya ang ulo, ang mga mata ay biglang naging mabalasik. "What do you think is holding me back from actually doing that right now?"

Natilihan ako, tila kakapusin ng hininga sa hindi malaman na kadahilanan.

"Dahil lalaban ako. Alam mong lalaban ako." Pagdidiin ko, sakaling matauhan siya.

Magkamatayan na pero sisiguraduhin ko na hinding-hindi niya magagawa sa'kin kung ano man ang mga kademonyohang pinaplano niya.

"But why does that excite me even more?"