Seni GERÇEKTEN Sevmiyorum

11| Baba!

Hamilelerin hisleri daha kuvvetlidir diye birşey okumuştum. Sanırım gerçekten doğruydu. Bu kızın Giray'la bir bağlantısı olabileceğini hissetmiştim sanki. Şu an nasıl sakin kalabildiğimi hiç bilmiyorum. Fakat elimden bir kaza çıkarsa bu kız sağ çıkmaz gibime geliyor.

Saçmalıyordum, yine. Bu kıza neden zarar vereyimki? Giray herkesle yatıp kalkıyor ve birdaha yüzüne bakmıyor tipi biriydi. Sinirlenmeye hakkım varmıydıki? Bu kıza zarar versem elime ne geçerdi, hiç birşey. Sıfıra sıfır elde var sıfır. Gereksiz. Fakat dünya küçük, ve bu kız karşıma çıktı. Belkide bu kız benim Giray'a ulaşmama sebep olacaktı. 

Giray'a aşık olduğumu düşünecektim neredeyse, neden biranda bu kadar sinirlendimki? Sanırım hamileyken olur böyle şeyler. Ani patlamalar, aniden gelen sevinmeler, herşeye ani tepki ani ruh değişimleri oluyormuş demekki. 

"Sen niye şaşırıyorsun be?"

"Bazen yürürümde öyle görüyorum bu evin sahibini. Tanıyor olmana biraz şaşırdım sadece." Sürtük. Tanımadığım insanlara böyle şeyler demekte hiç huyum değildir halbuki, niye böyle olduki şimdi.

Muşmula suratlı seni, burun kıvırıyor birde. "Çok tatlı bir çocuk değil mi? Biz pek görüşmedik o geceden sonra ama taş bildiğin taş."

"Hayır Nisa'cım taş işte budur -yerden bir taş aldım, işte taş budur sürtük- o gördüğüm kişi taş felan değil normal insan."

"Ay hiçte anlamıyorsun bu işlerden Maral."

"Sen çok anlıyorsun orası tartışmasız kesin yani. E biraz anlatsana şu çocuğu çok yakışıklı diyip duruyorsun."

"Ya işte bende çok bilmiyorumki, uzun süredir konuşmadık. İki ay önce felandı sanırım hani şu çok içip sarhoş olduğum gece işte ogün. Kafam yerinde değildi pek hatırlamıyorum. Ama adı Sarp'tı. Uzundu, hafif küt uzun saçları vardı. Başkada birşey bilmiyorum ama hala numarası vardır bende."

Bundan sonrasında, nasılda Sarp'ın onu aramasını beklediğini ama Sarp'ın hiçbir şekilde onu aramadığı gerçeğini bir türlü söyleyememişti fakat tüm kapılar oraya çıkıyordu ve neyseki bende rahatlamıştım. Giray zevksiz değilmiş. 

Rahatlamaktanda öteydi, içime buz gibi sular serpildi resmen. Keşke Giray gelsede sarılsam kocaman. Neler diyorum ben, gelse bile onunla yakın felan olmayı düşünmüyorum. Gurur yaptımda biraz.

Sarp ismi tanıdık geliyordu bu arada. Sarp Giray'ı arkadaşı olan Sarp'tır herhalde. Başka ihtimal gelmiyor aklıma. Ne pis insanlar yahu. İnsan arkadaşının evine kız atarmı? Hemde bunu.

"Neyse canım, önce eve gidi Efsane'gille vedalaşayım ordanda kaçarım."

"Nereye? Deliğinemi? Neyse gidelim hadi eve."

Çok oturmadı kız zaten ateş almaya geldi gitti gibi oldu. Amacı bizimkileri küçümsemekmiş demekki. Yani özlemek bahaneydi anlaşılan. 

"Bir konu daha açıklığa kavuştu. Neredeyse boğuyordum şu kızı ama iyi dayandım. Bugün dışarıdamı yesek ne?"

"Mutlu görüyorum seni Maral hanım hayırdır?"

"Bir an kız Giray'ın evini gösterince devrelerim yanıyordu Efsane, meğersem Giray'la yatmamış. Yani biliyordum Giray böyle tiplere göz ucuyla bile bakmaz."

"Nerden biliyorsun belki bakıyordur?"

"Ya sen benimi sınıyosun? Hadi çıkalım dışarıda yiyelim. Ayrıca mutlu felanda olduğum yok yani saçmalıyorsun gayet normalim."

Evet biliyoruz biliyoruz normalsin bakışlarını yollasada beni kırmadı Efsane.

"Hadi gidelim Efso."

"Yapmasana be şu espiriyi pislik."

"Çok itici bir arkadaşındı söyleyeyim. Diğerleridemi böyle yoksa."

"Ne yalan söyleyeyim öyleler. Ama sen, sen bambaşkasın ya. Seni çok seviyorum Maral, heleki Nisa'yıda gördükten daha bir değerini anladım."

Ve sonra bir süre sarıldık, aramız çok iyiydi. Umarım bozulmazdıda. 

"Bizimkinin canı ne istiyormuş bakalım?"

"Bişey istemiyormuş, siz kafanıza göre birye seçin hadi."

"Balıkçıya gidelim o zaman."

Balık mı? Balık çok kokuyordu ve ben o kokuya dayanamıyordum. Olmazdı balıkçı.

"Ya Efsane'ciğim olmazki balıkçı ama."

"O zaman ne istediğini söylüyorsun Maral, evet dinliyoruz seni."

"Bilmiyorumki, yani böyle çıtır çıtır birşeyler istiyorum. Şey gibi mesela, kanat."

"Tamamdır güzelim bir yer biliyorum ve hemen oraya gidiyoruz."

Arkadaş gibi arkadaş, dost gibi dost işte karşınızda Efsane. Efsane sayesinde bende utanma felan kalmadı sağolsun. Ayıp etmiyorumdur umarım. Yani sonuçta yük oldum gibi. Evet evet yük oldum resmen. Çalışıp biryerlerden para kazanmalıyım. Hep Efsane'gil hallediyor bu para mevzusunu. Neden? Çünkü benim param yok. Fakat çalışacağım, artık beni işede alırlar. Ve son zamanlardada hep Efsanelerde kalıyorum bir ara Giray'ın evine gideyim.

Yine geldi aklıma, hayatım ne kadar hızlı gelişti, değişti. "Maral, bugün dalıp gitmek yok hep buradasın tamammı?"

"Ya ben ne zaman dalıp gittim Efsane ayıp ediyorsun."

"Her zaman dalıp gidiyorsun sen Maral'da neyse hadi sana şöyle koca bir porsiyon kanat söyleyelim."

"Çok olur o saçmalama, yeteri kadar alalım. Evdeyken birşeyler yemiştim."

"İki tane zeytinden birazda domatestenmi bahsediyorsun? İki canlısın kızım sen daha dikkat etmen gerek. Değil mi aşkım?"

"İki canlı ne demek Efsane?"

Bu çocuk komediydi yahu. Konuşurken siparişler geldi. Güzel bir sohbet eşliğinde hep beraber güzel bir gün geçirmiş olduk. Ardından tatlıda geldi. Vay be. Hayata bak. Bu gece dalmak yok. Kendine gel.

Biraz yorucu bir gündü bir yandanda. Çok çabuk uykum geliyordu bu sıralar. Hep yorgundumi halsizdim. Umarım bundan daha kötü olmaz.

Televizyonda doğru düzgün birşey yoktu William film almaya gitti bizde mısır patlattık. William'ı beklerken haliyle Efsane'yle sohbet ettik. Ailemi sordu bana. Bu zamana kadar hep kaçtığım bir soru oldu hep. Sonuçta onları hiç aramamıştım bile. Neden arayayım hem. Eğer ölmedilerse bile ben onları öldürdüm kendi içimde. Ve soruda kaçabildiğim kadar uzağa kaçtım.

William Hızlı ve Öfkeli 7'yi almış. Üçümüzde kurulduk koltuğa. Rahat rahat filmi izledik. Gün bitti, film bitti. Film zaten ayrı bir müthişti. Bugünde çok güzel geçti. Şimdi ise herkes için uyuma vakti. William ve Efsane koyun koyuna, bense yalnız uyuyordum. Zaten böyle olması gerekiyordu. 

Gecenin bir yarısı kapı çalmaya başladı. Hepimiz uyanmıştık. William ışığı açtı. Ben henüz gözlerimi ovarken Efsanenin sinirli sesi yükseldi.

"Baba!"