Seni GERÇEKTEN Sevmiyorum

28| Final.

Aras işe gelmemişti. Ve herkeste bir tuhaflık vardı. Neden böyle bakıyorlardı?

Alt tarafı gülerek selam verdim. Dün böyle değillerdi ama, neyse. Çok takılmadım buna.

Içimde bir sıkıntı vardı. Bu yeni gelen sıkıntıydı. Böyle birşey hissediyorum. Cam parçası batmış sanki böyle orada duruyor.

Işlere odaklanmak yerine birşeyler karaladım. Hiçbirşey yapasım yoktu ki benim. Annem ve babam geldi aklıma, biraz onları çizmeye çalıştım. Karakalemde biraz iyiyimdir.

Neyseki yarılamıştım günü. Aras şirkete geldi. Ardından odama geldi. Beni kolumdan tutarak dışarı çıkardı kolumu sıkıyordu.

Arabaya bindirdi. Biryere götürüyordu ve hiçbirşey demiyordu. Ağlıyordu. Nedenini bilmediğim sıkıntımın sebebini öğrenecektim az sonra. Kalbim sıkışmaya başlamıştı.

"A-aras nold-"

"SUS HARIKA! SUS! VICDAN AZABI ÇEKEREK ÖLÜCEKSIN!"

Kötü, çok kötü birşey olmuştu. Annem ve babam, trafik kazasında, daha olay yerindeyken hayatlarını kaybetmişler.

Bir an için ağlayamadım. Bir an için dondum evet. Arabadan indim. Son birkez görseydim ya keşke.

Ölüm bu kadar zamansız olmak zorunda mıydı hep? Şimdi Aras benden nefret etsin, herşey tersdüz olsun nasıl umursayabilirdim.?

"Ulan sen benim tek arkadaşımdın, ablamdın. Benim için HARIKAYDIN! Annemle babam için harikaydın. Neden yaptın lan, neden yaptın bunu bize. Son yıllarınıda sana üzülerek geçirdiler lan. Onları çürüttün, öldürdün lan. Şimdi ağlamaya hakkınmı var!! Defol git şimdi sakın bir daha gelme."

Daha devam etti. Ama duymadım. Daha fazla birşey duyamadım. Cam parçasını söktü attı Aras. Artık kanlar akıyordu.

Berkay'a ihtiyacım vardı. Onu arıyordum ama telefonu kapalıydı. Lanet olasıca telefonu kapalıydı.

Buda hayatımdaki son pişmanlığım oldu işte. Annem ve babamın benim yüzümden ölmesi.

Eve nasıl geldim bilmiyorum. Ama Berkay yoktu. Gitmişti yani. Evet gitmişti. Tam zamanıydı zaten.

Hala bilmiyorum. Neden yaşadığımı. Bir amacı olmayan insan niye yaşar ki? Aydan aya maaşını alıp standart bir hayat yaşamak ve hiçbir derdinin tasasının olmaması. Bir insan bu hayatı daha ne diye yaşarki?

Berkay beni gerçekten sevdimi hala bilmiyorum, ama ben onu gerçekten sevmiştim. Sevmesem yaptığı o hatalara rağmen ne diye onu affedeyimki.

Affettiğim için ise aptalım, hemde çok büyük bir aptal.

Onun gideceğini biliyordum, ama şimdimi gitmesi gerekiyordu.

Daha ne kadar kırılacaktım ben? Kırılacak yerim kalmadı.

Peki öyleyse daha ne diye yaşıyorum. Meğersem aileme neler yaşatmışım. Aras'tan bir kez daha özür diliyorum tüm ailesini öldürdüğüm için.

Ailesinden son kalan hayırsız ablasını öldürdüğüm için üzgünüm. Çok kırıldı bu abla. Ve saçma salak bir aşk uğruna hayatını mahveden aslında ta kendisiydi.

Bileklerimimi keseyim, bir arabanın önünemi atayım kendimi. Bunlardan kurtulabilirim.

Bana kesin bir çözün gerekiyor.

Ailem sizi hep çok sevdim. Aras seni çok sevdim kardeşim. Ama üzgünüm. Umarım benden gerçekten nefret ediyorsundur.

Son birkez üçünüzede sarılabilmeyi o kadar çok isterdimki. Bebeğimi kaybetmemeyi o kadar çok isterdimki. Bir yaşam daha bitiyor, ben bu dünyadan gidiyorum. Daha fazla yaşayabileceğimi sanmıyorum.

Sandalyeyi düşürdüm, uçurumun sonuna geldim artık ölebilirim.

***

Evet bitirdim sonunda yahu. Içime sindimi hayır tabiikide sinmedi ama valla inanınki bu hikayeyi biran evvel bitirmek için can atıyordum.

Eğer ikincisini çıkarırsam zaten hikayede adam kalmadı büyük ihtimal Aras'ın hayatı olur. Araya Berkay'ıda sokarım Aras onu yaşatmaz felab. Ama ben bu hikayeden kurtulmak istiyorum resmen.

Yani öyle gibi birşey. Neyse okuyan oylayan yorum yapan herkese teşekkür ediyorum.

Kendinize çokmu çok iyi bakın.