Seni GERÇEKTEN Sevmiyorum

7| Bunlar olmaz Maral!

Sabah onun ayaklarının ağırlığını hissettim karnımda. O çoktan uyanmış, elindede bir kase içine çerez ve süt koymuş şapırdata şapırdata onu yiyor. Pis herif. Edepli ye biraz şunu.

"Günaydın Maral, uyandırdım sanırım." Pişkine bak nasılda sırıtıyor.

Dünkü halinden eser kalmamış. Gıcık herif.

"Samimi birşey söyleyeyimmi Giray?"

Gözlerini kıstı ve diceğim şeyi bekledi.

"Söylemicem merak et."

"Söyle şunu."

"Söylemeyeceğim!"

"Söyle şunu Maral!"

"Söylemiyorum!"

"Deli etme beni!! Söyle şunu çabuk Maral!!"

"Öylemi? Tiksinçsin, iğrençsin oldu mu! Sabah sabah karşımda midemi bulandırdın pis herif!"

"Halbuki senin miden olduğunu bilmiyordum."

Şimdide sırıtıyordu. Bundan sonra gülmeyecektim ama, kendi bilir. Komik bir espiride yapsa, komik birşeyde olsa gülmeyecektim işte! Bu sefer gerçekten sinirlenmiştim. Halbuki bu halleri çok komikti ve gülememek sinirlerimi bozmuştu. Evet, asıl gerçek buydu.

"Hadi giyinde çıkalım evden, alışveriş yap bari bugün. Tüm ihtiyaçlarını al bak bidaha ne zaman çıkartırım seni bilmiyorum."

Eşofman takımını giydim, ayaklarımada spor ayakkabılar tabiiki.

Susadım ve dolaptan su alacaktım. "Banada meyvesuyunu versene çirkin."

Karşımda dikiliyordu. Boş boş baktım suratına. Sanki kendisi alamıyordu. Uzattım meyvesuyunu ona. Açtı. İçer gibi yaptı ama aslında amacı beni ıslatmakmış. Büyük bir tepki vermemiştim ama.

Sonuçta pasaklı olmaya alışığım ben. "Bunun için suyuda kullanabilirdin, en azından su kururdu izi kalmazdı. Şimdi araban kirlenecek."

"Çok farklı yerlerden bakıyoruz olaylara. İşte zengin ve fakirin bakış açısı. Dün aldıklarımı giy."

"Komikmiydi? Gülmedim."

"Komikti, neden gülmedin?"

Göz kısma sırası bendeydi. Gerçekten bilmiyormuydu neden gülmediğimi? Sebebini gerçekten bilmiyor muydu? Sanki yıllardır bu soruya cevap vermek için bekliyormuşum gibi direk verdim cevabımı.

"Çünkü yasakladın!!"

Duraksamıştı. İşte adamı böyle duraksatırlar Giray!
"Hadi çıkalım en iyisi."

Tıslayarak konuşmuştu. Aptal.

Büyük alışveriş merkezlerinden birine girdik. Sanırım burası zenginlerin yeriydi. Heryer rüküş, kokoş, zengin ve iticilerle dolu. (!) Herbiri kendini beğenmiş birer iticiden ibaretti.

Dikkat çekmediğim halde bile itici gözleri üzerimdeydi insanların. Yeter ama bu kadarı. Gerçekten bu duruma sinir olmaya başladım. İlla onlar gibi giyinmeli, onlar gibi davranmalı ve onlar gibi hergün binbir maskemi takmalıydım.

"Giray, neden bakıyorlar ki!?"

"Çünkü pasaklısın Maral. Hadi girelim bir mağazaya önce, şimdi giyebileceğin birşeyler alalım."

Kendimi şuan fazlalık, rezil biri gibi hissettim. Bizzat öyleydim. Giray çok şıktı. Ben onun yanında tam bir külkedisi!

Madem öyle, güzel giyinecektim bugün. Girdiğimiz mağazada biraz bakındım.