LOVE AFTER LIES (Twisted Series #1)

CHAPTER 31

Adelynn Gaé Del Fuetto

Umalis ako sa bahay nang hindi pa sumisikat ang araw. Hindi ko pa natapos lahat ng papeles na sinimulan ko nung nakaraang araw. Dahil sa tambak at sunod sunod na meeting na pinupuntahan ko at mga bagong dating na dukomento. Pero gumaan naman kahit papano dahil kay, Primo. Lalong dumali dahil sa pag a-arranged nya ng mga meetings and documents. Isa talaga syang biyaya galing sa kapatid ko.

Tungkol sa planong ginawa namin ni Lolo ay wala pa namang nakakahalata sa'kin. Kahit na ang sekretarya ng kapatid ko ay hindi nag sususpetsa. Madami akong natutunan sa kapatid ko kung pano ba s'ya manamit, mag lakad, mga paborito n'yang ulam, kung pano s'ya makipag usap, at kung Ilang lengguwahe ang alam nya. Ang hindi ko lang kayang magaya sakanya ay kung pano s'ya mag isip sa isang ibagay. Iyon ang bagay na hindi mo magagaya sakanya. Napakahirap n'yang hulaan.

"Sawas natapos ko na ang lahat! Makakain na 'din ako ng walang iniisip." Sa pag inat ng katawan ko ay hindi ko sinasadyang mapindot ang red button.

Napaigtad ako nang makarinig ako ng tatlong katok. Ambilis n'yang pumunta sa harap ng pintuan samantalang ang layo ng opisina nya sa opisina ko, long legs jpeg.

Umayos ako ng upo at nag poker face. "Come in." I said.

Pumasok s'ya na dala dala ang araw-araw n'yang ekspresyon. Minsan nag tataka ako kung may iba pa bang emosyon na meron s'ya, bukod sa poker face and anger.

"Gusto kong kumain." Walang buhay kong sabi. Hindi ko naman s'ya pwedeng pabayaan nalang at sabihin na 'hindi ko sinasadya'.

"Where to, Mrs. Lopez?"

Oo nga pala. Eto pala ang unang beses na napindot ko yung red button. I click my tongue. Ano ba ang favorite country ng kapatid ko, bukod sa Russia, Italy, Switzerland, Canada, and Japan... Huwag nalang kaya? Mag Jollibee nalang ako. Tama, mas tipid at mas mura pa.

"Jollibee." Kinagat ko ang dila ko para pigilan ang kasiyahan. Makakain na 'din ako sa labas. Nakakaumay na yung sine-serve nila dito puro gulay, hindi naman ako vegetarian. Ewan ko kung bakit puro gulay yung hinahanda nila sa'kin e, hindi naman kumakain ang kapatid ko ng gulay.

Kumunot na naman ang noo nya. "..to what? Jobilie what?" naguguluhan nyang sabi.

"Haven't heard that before?" Tumaas ang dalawang kilay ko. Imposible. Talagang imposible talaga! Halos lahat ng tao nakatira sa bansa na 'to alam ang Jollibee na kainan tapos sya? Pero, baka nag kukunyare lang na 'di nya alam.

Agad na nag panick ang mukha nya. Lah sya. "Sorry, Mrs. Lopez. I'm sorry to disappoint you but, I haven't heard that before. Is..that country or.. restaurant?"

"Sige wag na lang. Ako nalang pupunta, just give me a key." Inilahad ko ang palad ko.

"You know I can't do that, Mrs. Lopez." Bumalik naman sa dati ang emosyon nya. Poker face.

"And why?"

"Because I'm your secretary, your protector, your shield, and your own personal property." His voice was plain, nothing's new. Simpleng salita lang pero bakit ganon? Parang may kakiba sa boses nya. It sounds like a possessive prey.

I cleared my throat. "Yes, you can. Now give me the key." He shook his head.

Patience. I need patience.

"Then you are letting your boss starve here instead? Tell me, Primo, is that what you want?"

"No, Mrs. Lopez."

"Then give me the key." He shook his head again, disapproving.

I stood. "You know..." Umupo ako sa desk. Mariin ang pag kakatitig ko sakanya. "I hate repeating my words and you clearly knew that."