Cecropis

34 කොටස

මගේ දිහා බලන් හිටපු ඇන්ඩර්සන් කාමරේන් එලියට ගියේ දොරත් වහගෙන... එළියේ ඉන්නේ කවුද වෙන්නේ මොකක්ද කියලා මම දන්නේ නෑ... මට කිසිම හඬක් ඇහුනෙත් නෑ... කිසිම හඬක් නෑ... මම හිටපු තැනමයි... ඇන්ඩර්සන් දොර අඟුලු දෑවේ නෑ... ඒත් එතනින් එලියට යන්න මට හිතුනේ නෑ... මම නොසෙල්වී දොර දිහා බලන් හිටියා... ඇඟේ හිරිගඬු පිපිලා... ඒත් ඒ සීතල නිසා නම් නෙමෙයි... ඔහු හිටියේ මාව සිඹිමින්... මමත් පිරිමියෙක් ඔහු වගේම... ඇරත් අපේ වයස් පරතරය අහසට පොළොව තරම් දුරයි... මොහොතකට කලින් මට ආශ්වාදය ගෙනා මගේ සිරුරේ සෑම අඟලකම තියෙන රත් පැහැ පැල්ලම් දැන් ගෙනාවේ බයක්... මම කලේ වරදක්ද? මගේ හඳවත වේගයෙන් ගැහෙන්න ගත්තා... ගැහෙන හදවතත් ඝෝෂාකාරී සිතුවිලිත් එක්ක මම කාමරයේ තනිවුනා... තනිය මකන්න ලඟ හිටියේ විකාරරූපී සිතුවම් විතරයි...

විවරව තිබූ ප්‍රධාන දොරටුවෙන් ආ හුළඟ, අඟුළු ලා නොතිබූ දොර අඩවන් කලා... විවරයෙන් මට පෙනුනේ ඇන්ඩර්සන්... ඔහු සෝපාව දිහා බලාගෙන හිටියා... තත්පර මිනිත්තු වෙලා... ඇන්ඩර්සන්ගේ බැල්මේ වෙනසක් නෑ... සෝපාව මත කවුරුන් හෝ ඉන්නවා... ඒත්.. ඇයි?? ඇයි කිසිම හඬක් නැත්තේ?? මගේ දෙකන් වලට ඇහෙන්නේ මගේ හදවත ගැහෙන හඬ විතරක් වෙද්දි සීතල සැදෑවේත් මගේ සිරුර දාඩියෙන් තෙත්වුනා...

දිගු නිහැඬියාවකට පස්සේ අමුත්තගේ හඬ මට ඇහුනා... මන් හිතන් උන්නු හඬමයි... මන් බලාපොරොත්තුවුනු අමුත්තාමයි... ඒ හඬත් එක්ක මගේ හදගැස්ම මොහොතකට නැවතුනා... හැමදේම ඉවරයිද??

"සයිලස්..."

ඔහු කිව්වේ ඉතාමත් හෙමින්... ඒත් ඒ හඬට මගේ හිත ගැස්සුනා...

"තමුසේ මොකක්ද ඒ කර ජරා වැඩේ... මොකක්ද තමුසේ ඒ කරේ කියනවා... කතා කරපන් මිනිහෝ~~~"

ඒ හඬ එන්න එන්නම රළු වුනා... බංගලාව පුරා දෝංකාර දෙන්න තරම් හයියෙන් කෑ ගහපු ඔහු ඇන්ඩර්සන්ගේ නිරුවත් උරහිසින් අල්ලලා හෙලවුවේ ගිනි පුපුරු පිටවෙන ඇස්වලින් ඇන්ඩර්සන් දිහා බලාගෙන... ඒත් ඇන්ඩර්සන් හෙලවුනේවත් නෑ...

ඇන්ඩර්සන්ගෙන් ප්‍රතිචාරයක් නැති තැන ඔහු ඇන්ඩර්සන්ගේ කට මිරිකිලා යන්න අල්ලගෙන කෑ ගැහුවා...