Cecropis

5 කොටස

පුරුද්දටම වගේ අදත් හය වෙද්දි ඇහැරුනා... මම පහලට ආවත් ඔහු පේන්න හිටියේ නැහැ... තනියම කෑම කන්න පිරියක් නැති නිසා ඇන්ඩර්සන් ආවාම කන්න හිතාගත්ත මම එලියට බහින්න ආවත් මගේ හිතට කුරිරු අදහසක් ආවේ කට කොනේ හිනාවක් ඇදෙද්දි... ඇන්ඩර්සන් ගෙදර නැති බව තහවුරු කරගත්ත මම ආවේ තහනම් කාමරය ලගට.. අගුල කැරකුවත් දොර ඇරුනේ නෑ... ෂිට්.. මේක ලොක් කරලා නේහ්...

මේකේ මෙච්චර හන්ගන්න තරම් මොනවද තියෙන්නේ??

මම පඩිපෙල නැගලා උඩට ගිහින් දකුණු පැත්තෙ කාමරේ දොර ඇරියා... ඒක අගුලුදාලා නෑ...

මේ මනුස්සය පුස්තකාලයක්වත් කරන් යනවද??

කාමරේ බිත්ති පෙන්නෙ නෑ.. මුලු කාමරේ වැහෙන්නම තිබුනේ විශාල පොත් රාක්ක.. මම පොත් රාක්කය දිගේ අත ඇදගෙන ගියා... දූවිලි පොදක් නෑ... නිතර පොත් කියවනවද කොහෙද.. වම් පැත්තේ බිත්තිය පිරෙන්නම තිබුනේ ගණිතය සම්බන්ධ පොත්... ෆිසික්ස් මට වහ කදුරු වගේ නිසා ඒ පැත්තෙන් ඇස් ඉවතට ගත්‍ත මම අනෙක් රාක්කය දිහාට එබුනා...

Fyodor Dostoevsky, Franz Kafka, Albert Camus, Sylvia Plath, Virginia Wolf, Osamu Dasai......... මේ මනුස්සයට පිස්සු නොහැදුනොත් තමයි පුදුමේ... මට නම් පොත් ටික දැකලාම ඩිප්‍රෙෂන් වගේ..

ඇන්ඩර්සන්ගේ සාහිත්‍ය රසය මට ඒ තරම් නොගැලපෙන නිසා මම කෙලින් බලන් ඉස්සරහට ගියා... තවත් දොරක්.. දොර ඇරපු ගමන් පේන්න තියෙන්නේ බිත්තියේ එල්ලපු රයිෆල් එක... මේකට ලයිසන් තියෙයිද දන්නෙ නෑ... මම ඒක අතට ගත්තා... කිලෝ තුනහමාරක් විතර බරයි... රයිෆල් එකත් එක්ක මගේ පෙනුම කොහොමද බලන්න පැත්තෙන් තිබුනු කණ්ණාඩිය ඉස්සරහ රංගනයේ යෙදුනා... අම්මෝ කොල්ලගේ හැඩ... ඔය ඉන්නේ නිකම් රැම්බෝ වගේ...

මගේ ඇස් කණ්ණාඩියෙන් පෙනුනු විශාල පින්තූරය ලඟ නතරවුනා..

ඒ එයාගේ අම්මයි තාත්තයිද?? මම පින්තූරය ලගට ආවා... ඒක කලු සුදු ඡායාරූපයක්... එතන ඉන්න කාන්තාව දෙවඟනක් කිව්වොත් මම වැරදි නෑ... තලෙලු හමක් තියෙන ඇය ඉන්දියානු කුමාරිකාවක් වගේ ලස්සනයි... සුදු ඔසරියක් ඇදන් හිටිය ඇගේ මුහුන ලස්සන හිනාවකින් සැරසිලා තිබුනා.. වල ගැහුනු වම් කම්මුල ඇයගේ සුන්දරත්වය තවත් වැඩිකලා...