"තැන මෙතන කියලා උබට ෂුවර්ද?? බලපංකෝ හුත්තො හොල්මන් බංගලාවක් වගේ..."
"මම දන්නේ කොහොමද ඕයි..."
"අනේ මට මොකද්ද වගේ බං... හැරිලා යමංකෝ..."
"පොඩ්ඩක් නලියන්නේ නැතුව ඉන්නවා සහස්... මං ඒක තමයි තමුසෙට කියන්නේ රෑ එලි වෙනකල් ඔය ලබ්බේ හොල්මන් ෆිල්ම් බලන්න එපා කියලා... යං... බෙල් එක ගහලා බලමු..."
ගෙදර ලඟට ලන් වෙන්නත් කලින් කනට පුරුදු කුකුල් පොරේක හඬ ඇහුනා...
"සහස්... මගේ කලිසම අතෑරපං යකෝ..."
"බෑ... ඔහොම හිමීට ගිහින් බෙල් එක ගහන්න මං අල්ලන් ඉන්නම්... මට ඇති බයක් නිසා නෙමෙයි උබ බයයිනේ ඒකයි..."
සහස් දිහාවට හැරිලා 'මූට කියලා වැඩක් නැ' කියන්න වගේ ඔලුව දෙපැත්තට වනපු තවීශ අත දික් කරලා බංගලාවේ බෙල් එක ප්රෙස් කරා...
*ක්රී~~~ං*
දෙන්නම ගැස්සිලා ගියා...
බෙල් එක පරණ නිසා ඒකෙන් එන්නේ මහ මූසල සද්දයක්... සහස් නම් චූ යන්නම බය වුනාද කොහෙද...
කඩන් බිඳන් එතනට යන්න හදපු ඇන්ඩර්සන්ව නවත්තගත්ත මම හීන් හඬින් හූ කිව්වා...
"අනේ තවීශ... යන්කෝ... මට බයයි..."
"දැන් බය නෑ කිව්වේ මහලොකුවට... ඔය කැලේ ඉන්න හිවලෙක් වෙන්න ඇති..."
වටපිට බලපු තවීශ ගහට මුවා වෙලා ඉන්න මාවයි ඇන්ඩර්සන්වයි දැකලා කතා කරන්න හැඳුවත් මම මගේ තොල් උඩින් ඇඟිල්ල තියලා ඌට කට වහගෙන ඉන්න කියලා සංඥා කරා...
"හැබැයි මන් එන මඟට සොහොන් කනු දෙක තුනකුත් දැක්කා..."
"කෝ?? කොහෙද??"
"ඇයි උඹ දැක්කේ නැද්ද?? ඇයි බන් අර එතනම ඉදන් කෙල්ලෙක් අපි එක්ක හිනා වුනේ..."
සහස් තවීශගේ ෂර්ට් එක මිරිකිලා යන්නම අල්ලගෙන ඔලුව හරවලා වට පිට බලද්දි මන් ඇන්ඩර්සන්ගේ අතින් ඇදන් පහත්වුනේ ඌට නොපෙනෙන්න...
"කෙ- කෙල්ලෙක්!!! කො- කොහෙද්-"
*අවූ~~~*
"අනේ මට බෑ... මාව එක්කන් පලයා~~ං"
YOU ARE READING
Cecropis
Gizem / Gerilimඑක වතාවක්.. එකම එක වතාවක් 'ඉන්න' කියන්න.. මම ඈත අහසේ පියාඹනවට වඩා, මේ පුංචි කූඩුවෙ හිරවෙලා ඉන්න කැමතීයි..