ပန်းဖြစ်ရုပ်ကြွင်း {ပန္းျဖစ္႐ုပ္ႂကြင္း}

[၃၀] နိဂုံး / နိဂုံး

ဉာဏ်လင်းထင်ကျော် ၁၀ နှစ်သားတုန်းက သူငယ်ချင်းဆီကနေ အလှမွေး ငါးလေးတစ်ကောင် လက်ဆောင် ရဖူးသည်။ အဖြူနှင့် ရွှေဝါရောင် စပ်ကြား ငါးလေးကို ဉာဏ်လင်း သဘောကျမဆုံး ဖြစ်နေခဲ့၏။ မှန်ကန်လေးထဲမှာ ရေယက်တောင်လေးတွေ ဖွာလွင့်လျက် ကူးခတ်နေတာလေးကို သဘောတကျ ငေးကြည့်ရင်းကပင် ငါးလေးကို တပ်မက်စိတ်တွေ များပြားလာခဲ့သည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပင် ငါးကလေး သေသွားမှာ စိုးရိမ်သည့် စိတ်ကလည်း ဝင်ရောက်လာခဲ့၏။

ဉာဏ်လင်းရဲ့ ဖေဖေနဲ့ မေမေက တိရစ္ဆာန်တွေ မွေးမြူတာကို နည်းနည်းလေးမှ မကြိုက်ပါ။ ဒါကြောင့် သူက သူ့ရဲ့ အခန်းထောင့်လေးမှာ ခိုးမွေးခဲ့ရခြင်းဖြစ်၏။ အောက်ဆီဂျင်ပိုက် တပ်ပြီး ကန်ထဲမှာ ချထားပေးချင်သော်လည်း အောက်ဆီဂျင်ကိရိယာက အသံမည်သောအခါ မေမေတို့ သိသွားမှာ စိုးရိမ်လှသည်။

ငါးလေး သေသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ သူ့မှာ ပိုင်ဆိုင်ချင်စိတ်ထက် သေသွားမှာ စိုးရိမ်သည့်စိတ်ကသာ ပိုများနေခဲ့ပါသည်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ သူ ဆုံးဖြတ်ခချက် ချလိုက်၏။ ငါးလေးကို ပင်လယ်ပြင်ထဲမှာ လွတ်မြောက်ခွင့်ပေးလိုက်မည်။

သူ ပင်လယ်ကမ်းစပ်သို့ သွားကာ ရေကို ဒူးဆစ်နားအထိ နက်သည့်နေရာရောက်မှ ငါးလေးကို ပင်လယ်ထဲသို့ လွှတ်လိုက်၏။ သူ့လက်ထဲမှ လွတ်သည်နှင့် ငါးလေးက တဖြည်းဖြည်း ပင်လယ်နက်ထဲသို့ ကူးခတ်သွားသည်မှာ သူ မမြင်ရတော့သည်အထိ ဖြစ်သည်။

ဉာဏ်လင်း ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း ပြုံးလိုက်၏။

လွတ်မြောက်စေပေါ့ကွယ် ... ။
ငါကတော့ အလွမ်းကို ရင်ထဲမှာ ဖွက်ထားရင်း ကျန်ရစ်ခဲ့ပါမယ်။

ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် အဲသည်တုန်းက ဉာဏ်လင်း တကယ်ပျော်ခဲ့ပါသည်။

၃၊ ၁၀၊ ၂၀၂၄။
ည ၁၀ နာရီ ၄၅ မိနစ်။   
ရှားသွေး။ 

Zawgyi

ဉာဏ္လင္းထင္ေက်ာ္ ၁၀ ႏွစ္သားတုန္းက သူငယ္ခ်င္းဆီကေန အလွေမြး ငါးေလးတစ္ေကာင္ လက္ေဆာင္ ရဖူးသည္။ အျဖဴႏွင့္ ေ႐ႊဝါေရာင္ စပ္ၾကား ငါးေလးကို ဉာဏ္လင္း သေဘာက်မဆုံး ျဖစ္ေနခဲ့၏။ မွန္ကန္ေလးထဲမွာ ေရယက္ေတာင္ေလးေတြ ဖြာလြင့္လ်က္ ကူးခတ္ေနတာေလးကို သေဘာတက် ေငးၾကည့္ရင္းကပင္ ငါးေလးကို တပ္မက္စိတ္ေတြ မ်ားျပားလာခဲ့သည္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ ငါးကေလး ေသသြားမွာ စိုးရိမ္သည့္ စိတ္ကလည္း ဝင္ေရာက္လာခဲ့၏။

ဉာဏ္လင္းရဲ႕ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမက တိရစာၦန္ေတြ ေမြးျမဴတာကို နည္းနည္းေလးမွ မႀကိဳက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ သူက သူ႔ရဲ႕ အခန္းေထာင့္ေလးမွာ ခိုးေမြးခဲ့ရျခင္းျဖစ္၏။ ေအာက္ဆီဂ်င္ပိုက္ တပ္ၿပီး ကန္ထဲမွာ ခ်ထားေပးခ်င္ေသာ္လည္း ေအာက္ဆီဂ်င္ကိရိယာက အသံမည္ေသာအခါ ေမေမတို႔ သိသြားမွာ စိုးရိမ္လွသည္။

ငါးေလး ေသသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ သူ႔မွာ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္စိတ္ထက္ ေသသြားမွာ စိုးရိမ္သည့္စိတ္ကသာ ပိုမ်ားေနခဲ့ပါသည္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သူ ဆုံးျဖတ္ခခ်က္ ခ်လိုက္၏။ ငါးေလးကို ပင္လယ္ျပင္ထဲမွာ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးလိုက္မည္။

သူ ပင္လယ္ကမ္းစပ္သို႔ သြားကာ ေရကို ဒူးဆစ္နားအထိ နက္သည့္ေနရာေရာက္မွ ငါးေလးကို ပင္လယ္ထဲသို႔ လႊတ္လိုက္၏။ သူ႔လက္ထဲမွ လြတ္သည္ႏွင့္ ငါးေလးက တျဖည္းျဖည္း ပင္လယ္နက္ထဲသို႔ ကူးခတ္သြားသည္မွာ သူ မျမင္ရေတာ့သည္အထိ ျဖစ္သည္။

ဉာဏ္လင္း ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း ၿပဳံးလိုက္၏။

လြတ္ေျမာက္ေစေပါ့ကြယ္ ... ။
ငါကေတာ့ အလြမ္းကို ရင္ထဲမွာ ဖြက္ထားရင္း က်န္ရစ္ခဲ့ပါမယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲသည္တုန္းက ဉာဏ္လင္း တကယ္ေပ်ာ္ခဲ့ပါသည္။

၃၊ ၁၀၊ ၂၀၂၄။
ည ၁၀ နာရီ ၄၅ မိနစ္။   
ရွားေသြး။