REN and The Heartless Devil

CHAPTER XLVI

I spent my whole afternoon at Clay's grave. I texted Yuri that I won't be attending our afternoon classes. She asked why, kung may nangyari ba but I just told her that I'm fine and turned my phone to silent mode. I just want to think things through. I don't want to regret over my decision specially about Grae. Alam ko sa sarili ko na si Clay pa din. Besides his father would go berserk if he find out, his next heir is pursuing the girl he hates the most.

I decided to leave already nagugutom na kasi ako alas singko na pala. Malapit na ako sa motor ko nang may narinig akong ingay. "Kuya wag po, pambili po namin to ng gamot at pagkain" I'm guessing a boy age 9 or 10. I didn't hear a sound for a couple of seconds before another child speak. "Tama na po, wag nyo pong saktan ang kuya ko" I taked fast strides to where they are. Nag-init ang ulo ko pagkakita sa kanila, sinasaktan ng dalawang lalaki ang isang walang kalaban laban na bata.

I grab a stone at malakas na binato sa isa sa kanila. "Aray puta! Sino yan?" galit na sigaw nya habang hinihimas ang nasaktang ulo. I step outside and walk closer to them. "Oh chics pala to pare" the other guy grinned like a maniac at me. Before they could do anything I swiftly move giving them solid blows on their weak points. Saktong pag-unat ko para tumayo bumagsak sila sa lupa.

"Wow ate ikaw ba si Darna?" the girl kid cheerfully asked me. She even clap her hands. "No. I am not Darna or whoever she is" sabi ko sa kanya ng seryoso. Nakatingin lang silang dalawa ng kuya nya sa akin na parang naguguluhan. Fudge! Nag english pala ako. Epic fail. "Ibig kong sabihin hindi ako si Darna" saka pa lang may lumitaw na recognition sa mga mata nila.

"Anong ginagawa nyo dito?" Mag gagabi na at lumalaboy pa din sila. "Naghahanap ng tira tirang kandila ate" yung kuya ang sumagot. Though I already help them I can still see doubt in his eyes. Which is good, hindi madaling maluko ang batang ito. "Saan ang bahay  nyo, ihahatid ko na kayo" alok ko sa kanila, just to make sure they get home safe.

"Hindi pa kami pwedeng umuwi ate, wala pa kaming sapat na pambili ng pagkain at gamot." Malungkot na sabi ng batang babae. "Anong pangalan nyo?" Si Anna lang ang pinakabatang nakausap ko and Carson too, kaya medyo sabik akong kausapin sila. "Ako po si Beboy, kapatid ko po si Diane."

"Bakit kayo ang naghahanap, nasan ang mga magulang nyo?" Kids like them should be doing their homework right  now. Pero sila nagpapakahirap makabili lang ng pagkain. Just how unfairly wealth is divided in this planet. "Nasa bahay po si Nanay binabantayan si Kuya Rico may sakit po sya."

"Yung tatay nyo?" Diane shook her head repeatedly. "Wala na po kaming tatay ate" Parang ako lang din walang tatay ang kaibahan lang nabibili ko kung anong gusto mo. "Sumakay na kayo akong bahala sa pangkain nyo" I saw how their eyes glow in happiness. How I wish I'm like them. Ang dali lang maging masaya.

Before I drive them home dumaan muna kami sa isang supermarket. " Kunin nyo lahat ng gusto nyo" sabay nanlaki yung mata nila. "Lahat ate sigurado ka?" I nod my head at sabay silang tumakbo para kumuha ng push cart. Inabot kami ng isang oras sa pamimili. In the end we brought home six plastic bags. Bumili din ako ng dalawang letsong manok at pancit.