MAFYA:RUS

21.Bölüm

Derin Chenkow

İlaçlarımı içmiş kahvaltımı yapmış doğruca hastaneye gitmiştim. Nikolai onu görmek için sabırsızlanıyorum. Saat sabahın 07.45'i.

Boris beni hastaneye getirmişti. Düne göre daha güçlüydüm. Duygusal olarak biraz daha iyiydim. Odasına geldiğimde içeride Vladimir bey vardı. Beni görünce tebessüm etti. Uymadığı açıktı Nikolai baktı..

"Günyadın Vladimir bey."dedim. Gece burada kalmıştı anlaşılan. Yorgundu baya.
"Günaydın. Erken geldin."dedi.
"Daha erken gelmek istiyordum ama Irina hanım beni bırakmadı."dedim. Gülümseyerek.
"İsterseniz Siz eve gidin. Ben Nikolai ile kalırım."dedim. Buna hiç niyeti yoktu. Yanındaki koltuğa oturdum.
"Lütfen Vladimir bey. Çok yorgunsunuz. Dinlenmeye ihtiyacınız var."dedim.
"Hayır Derin."dedi.
"Lütfen baba. Dinlen ben buradayım. Üstelik Polina da gelir."dedim. Tebessüm etti.
"Çok yorgun görünüyorsun. Dinlenmem gerek."dedim. Vladimir bey kafasını salladı. Az sonra kapı açıldı ve Irina hanımla Polina girdi içeri. Irina hanım Rusça konuşarak oğluna gitti elini tuttu. Başını okşadı. Bir annenin ilgili gözeriyle inceledi oğlunu. Benden hemen sonra çıkmış olmalılar. Ben gelirken acele etmiştim.
Polina da diğer elinden tuttu.
"Eve gidip dinlensemiz iyi olur artık. Burada biz kalırız."dedim.Vladimir bey ayağa kalktı.

Irina hanım kocasını görünce Nikolai'yı bıraktı. Çantamı koltukta bırakıp Nikolai'a gittim. Elinden tuttum ve öptüm. Biraz daha sıcaktı teni.

"Günaydın aşkım."dedim. Ne de olsa beni anlamıyorlardı. Ama yinede utanmıştım. Elini iki elimle tuttum. Uyanmasını istiyordum. Irina hanım ve Vladimir beye baktım. Vladimir bey karısına sarılmıştı. Irina hanımda öyle. Birbirlerine ilk kez böyle sarılırken görüyordum onları. Bakışlarımla rahatsız etmemek için Nikolai'a baktım. Polina ile konuşutu o an Irina hanım. Polina onaylar gibi başını salladı. Ve karı koca çıktılar odadan.
"İkimizin Abimle kalmasını söyledi"dedi Polina İngilizce.Başımı salladım. Kocamın morarmış yanağına baktım. İçim acıdı. İyi olacaktı. Onu böyle görmek bana hiç iyi gelmiyordu. Polina abisinin elini bıraktı. Ve koltuğa oturdu. Rahat rahat öpebilirdim onu. Onu çok seviyordum. Konuşmak istedim.

"Geldim ben buradayım bak sevgilim. Aslında gece gelmek istiyordum ama Annen beni bırakmadı."dedim.
Gülümseyip yanağına eğildim. Ve öptüm. Hafif çıkan sakalları batmıştı dudaklarıma. Aklıma dağ evindeki anılar geldi. İlk kez tıraş etmiştim onu. O mavi gözleriyle beni izliyordu bunu yaparken. Usturayla tenini kesmemeye özen göstererek onu kısmen tıraş etmiştim. O dağ evinde onu bırakıp hiç gitmeliydim. Tüm bunlar olmazdı o zaman. Nikolai ile çok mutlu olurduk. O bu hale gelmezdi. Hepsi benim hatam.

Şu mavi gözlerini açması için neler vermezdim. Kıyamıyorum onu bu halde görmeye. Tekrar öptüm onu yanağından.

"Söz veriyorum gitmeyeceğim. Seni bir daha asla bırakmayacağım aşkım."dedim. Bir kez daha öptüm yanağından. Onu seviyordum. Her haliyle seviyordum. Boynuna sarılmak istiyordum. Bir an önce iyileşmesi ve beni bu güçlü kollarının arasına alması gerekiyordu.
"Çabuk iyileş aşkım. Seni ayakta ve güçlü görmeye ihtiyacım var."dedim tuttuğum eli hafifçe oynadı.

Gülümsedim gözlerine baktım. Ve elini öptüm. Beni duyuyordu sanırım... Duygulandım. Duymasını çok isterdim çünkü. Burada olduğumu hissetmesini çok istiyordum. Dün de zaten uyanmadan önce elini oynatmıştı. Sanırım beni duyuyordu. Kalbim bir kuş gibi kanatlandı. Belkide ben öyle inanmak istiyordum.

Aklıma gelen düşünceyle elini karnıma koydum.
"Hissediyor musun aşkım, bebeklerimizi."dedim. Hareketlenmişlerdi. Nikolai bilmem ama bebeklerim hissediyordu babalarını.