(sevgili okurum lütfen kitabıma destek için yorumlarını ve beğenini bekliyorum. Yazım hataları olabilir(bildirseniz seviniri.).Keyifli okumalar.)
Derin Soysal
İstanbul'dan Rusya'ya uçuş yapıyordum. İki hafta sonra Rus mafya nişanlımla büyük bir düğünle evlenecektim. Onu yalnızca Nişan törenimiz de görmüştüm. Nişanım İstanbul'da olmuştu. Sarıya yakın saçları, koyu mavi sert bakan gözleri, soluk beyaz bir teni, uzun boylu kaslı bir adamdı. Soğuk bir adamdı. O dört saatin dışında hiç bir şekilde görmemiş, konuşmamıştım. Sesinin tonunu dahi bilmediğim bir adamla iki hafta sonra sırf babam ve ailesinin arasındaki iş kalıcı hale gelsin diye evleniyordum. Bizim evliliğimiz iş evliliğiydi.
Ailelerimizin isteğiyle evleniyorduk. Açık olmak gerekirse ondan korkuyordum. İçimde bana kötü davranacağını dair bir his vardı. Ama sadece histi işte umarım öyle değildir.
Nikolai dı adı. Hakkında biraz araştırma yaptırmıştım. Bir sevgilisi vardı. Bu beni ilgilendirmiyordu elbette. Ondan hiç bir beklentim yoktu evliliğe dair. Bana dokunmadığı sürece istediği gibi hayat sürebilirdi. Onun hayatı ve benim hayatım neticede iş için birleşiyordu. Onu zorlayacak değildim. Bu hiç akıllıca olmazdı. Hiç bir açıdan işime gelmezdi.
Parmağındaki nişan yüzüğünü baktım 15.4 karat damla şeklinde yüzüktü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Stres yüzünden onunla oynuyordum. Resmen parmağımda küçük bir servet taşıyordum. Tabi bunun setide vardı. Bilekliği,kolyem ve küpem. Mafyaya gelin gitmenin ufak bedelleriydi bunlar. Hiç birini istediğim söylenemezdi fakat zevkli bir tercihti. Benimde en az bunun kadar değerli on tane ayrı setim vardı fakat en değerlisi bu yüzük ve setiydi. Nikolai bu konuda fazla cömert davranmıştı anlaşılan.
Onunla nasıl yaşayacaktım tam bir sorun kafamda. Alışabilirmiydim ona ve yeni hayatıma?Bilmiyordum ama bunun için çaba gösterecektim. Onun gibi korkunç bir adamın öfkesini üstüme çekmek istemiyordum. Ama bu her dediğine evet demek değildi benim için. Önümde yeni bir hayat ve koskoca bir soru işareti vardı. Yüzüğümle oynamayı bıraktım.
Özel uçağım piste indiğinde. Bir araç konvoyu pistte belirdi. Hepsi siyah Mercedes jeepleriydi ve bir Rolls Royce vardı siyah. Beni almaya gelmişti. Tam vaktinde. Benimle babamın bir kaç adamı da Rusya'ya gelmişti. En iyilerinden görevlendirdiği adamlar bundan sonra benim yanımda olacak ve güvenliğini sağlayacaktı.
Kabin hostesi uçağın çıkış kapısını açtı. Yavaşça ayağa kalktım. Bir sitrese sarmıştı bedenimi. Üzerimi düzelttim. Benimle birlikte beş güvenliğim de kalktı. Abimin sözleri kulağımada yankılanıyordu.
-"Bak Derin. Benim güzel kardeşim. Eğer olurda başın bir derde düşer veya belaya girerse yanında ben olduğumu hatırla. Yalnızca telefon etmen yeter. Her nerede ne yapıyorsam senin için çıkıp gelirim. Bu benim sana abin olarak söyleyeceğim tek şey bu evden çıkarken. Cehennemin dibindeysem bile iki elim kan da olsa senin için gelirim. Senin abin benim benim biricik kız kardeşim de sensin. Söz ver bana ihtiyacın olduğunda beni arayacaksın. Ben senin için her şeyi çözerim."diyordu. Demir gibi bir abim olduğu için çok şanslıydım. O benim için her şeyi yapardı. Zaten bu evliliğe sıcak bakmadığını babama bildirse de ben kabul etmiştim. Babam istiyorsa benim için başka bir yol yoktu. Aptal değildim. Bunu ne kadar çabuk kabul edersem benim için o kadar iyi olurdu diye düşünmüştüm. Ama abim vardı o beni korurdu. Tebessüm ettim hatırladığım sözleriyle. Havaalanında ellerimden tutup gözlerimin içine bakarak söylemişti abim bunları. Hostes kız geldi.
