MAFYA:RUS

24. Bölüm

Derin Chenkow

Rusya'daydım. Evimizdeydim. Beş koca yıl buraya hala aynı duruyordu. Her şey aynen bıraktığım gibiydi. Sadece altı ay bu evde yaşamıştım Nikolai ile. Ben beş yıl kocaman bir hata yapmıştım. Burayı özleyeceğim hiç aklımdan geçmezdi. Çocukları odalarına yerleştirmiştim. Uyuyorlardı şu anda. Nikolai ve ben baş başa kalmıştık. Biraz gergin biraz yorgundum. Bu gün çok yıpranmıştı sinirlerimi. Tek istediğim uyumaktı. Üzerime gradroptan aldığım geceliği giyindim. Tüm eşyalarım hala buradaydı. Ardından hazırlanıp korkarak odaya girdim. Nikolai yatakta oturuyordu. Üzerini giyinmiş siyah tişört ve siyah eşofman. Beni görünce ayağa kalktı ve bana yürüdü. Önümde durup güçlü kolunu belime sardı. Gözlerinden beni beğendiğini görebiliyordum. Dudaklarımdan öpmek için eğildi. Onu dururdum. Onunla henüz birlikte olmak için kendimi hazır hissetmiyordum. Gözlerime öyle bir bakıyordu ki sanki kızmıştı. Derin bir nefes verdi.
"Bu gece ayrı uyusak daha iyi olur."dedim. Beni kendine çekti aramızda hiç mesafe kalmamıştı. Tam ağzını açtığında konuşacakken ben acele ettim
"Kendimi hazır hissetmiyorum. Lütfen"dedim. Başımı göğsüne indirdim. ona sarıldım evet demesini bekliyordum. Güçlü kalbini duyuyordum. Onu çok özledim. Ama hayır henüz bir kadının koynundan çıkıp gelmişti hayır.

"Nasıl istersen Kraliçem."dedi. Başımı kaldırıp gözlerine baktım. Biraz hoşnutsuz gibiydi.
"Onu yerine istersen şu şartlarını konuşalım."dedim.
"Öyleyse aşağı inelim."dedi. Ama biraz daha sarılmak istiyordum.
Birbirimize izin verdik ayrılmak için. Nikolai bana son kez bakıp kapıya yöneldi. Yapmak istediği şey bu değildi şu anda am yapacak bir şey yoktu. Bana bu gecelik izin veriyor gibi bir bir bakıştı. Ardından yürüdüm. Çocuklar çoktan uyumuştu. Tişört tüm kaslarını ortaya çıkarırken ten rengi ile tezat duruyordu. Ve buda onu fazlasıyla izlemeye değer kılıyordu. Tüm sırt kasları uzun boyu ve heybetiyle önümde merdivenlerden iniyordu. Onu hala seviyor olmak. Nasıl bir azaptı bana.
Oturma odasına geçtik...
Orta sehpanın üzerinde bir dosya vardı. Ve bir kalem. Bana anlaşma mı imzalatacaktı? O gerçekten ciddiydi. O koltuğa oturttu.
"Bu ne Nikolai?"dedim. Elini uzattı bana. Elimi avcuna koydum. Beni bacaklarının üzerine oturttu. Bil eli bacağıma inerken diğer eli sırtımdaydı.
"Bu velayet evrakları Derin."dedi. Tıpkı bir kediyi okşar gibi okşuyordu.
"Ne velayeti."dedim. Çocuklarımın velayetiydi ama neden. Gerilmiştim.
"Neden?"dedim. Kötü adam tebessümü bu yüzündeki. Neyin peşindeydi Nikolai.
"Bu çocukların velayetini bana devretmen için gerekli belgeler Derin."dedi. Nikolai neyin peşindeydi. O an üzülmüştüm.
"Amacın ne Nikolai peki... Bunu sana imzalayacağımı düşündüren ne??"dedim. Gergin ve her an ağlayabilirdim. Karşıma bununla gelmesi kafamda bir sürü soru işaretine sebep olmuştu.
"Açıklayayım Kraliçem. Bunu imzalayıp imzalamanın benim için pek bir önemi yok. Boşanmaya kalksak sen tam velayet davası açmadan ben çocuklarımın tam velayetini alırım. Bunu imzalaman demek. Bana beni bir daha terk etmeyeceğine dair bir güvence vermen demek. Bunda seni zorunlu tutuyorum. İmzalamaz isen. Seni şimdi şu anda uçağa bindirir nereye istiyorsan gönderir ve boşanma davası açar velayeti alır çocuklarını sana asla göstermem. İmzalarsan, burada benim kurallarımla yaşarsın. Tekrar karım olur ve çocuklarımızı büyütmek için mutlu bir yuva kurarız."dedi.
Her şey açıktı bunu kendine güvence olarak istiyordu beni kendine mahküm etmek için. Oysa ben bu saaten sonra zaten istesemde gidemezdim. Ama yinede içim hiç rahat değildi. Fakat beni her halükarda zararlı çıkıyordum.

"Peki ya ben. Benim nasıl bir güvencem olucak."dedim. Sorar gibi baktı ve kafasını hafif oynattı.
"Ya canın sıkılır beni aldatırsan, ya canın bu evlilkten sıkılır da beni boşarsan."dedim. Sinirle güldü. Gözümden yaşlar dökülmüştü. Bacağımı okşuyordu.

"Tüm bunlar benim isteğimde."dedi. Ona bakmak istemiyordu.

"Sana seni aldatmayacağımın sözünü versemde. Sen mutlaka benim seni aldattığını düşüneceğin bir hatamı bulursun"dedi. Kaşlarımı çattım. Laf sokuyordu.