Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Nikolai'n çalışma odası. Aklımdakine en yakın böyle bir görsel bulabildim.)
Nikolai Chenkow
2 buçuk ay sonra...
Çalışma masamda yorgunluk içinde oturmuş işlerimle ilgileniyordum. Başımı artık çok ağrımıştı. Bir anlığına kafamı kağıtlardan kaldırdım. Onu gördüm. Yorgundum artık. Gülümsedim haline. Gördüğüm manzarayla keyfim yerine geldi. Derin şöminenin önündeki koltukta uzanmış kitap okurken uyuya kalmış. Kitap elinden yere düşmüştü. Önündeki masada duran çileklere dokunmamıştı bile. Uzun saçları iri göğüslerine dökülmüştü. Geceliği yukarı kaymış ve göbeği açılmıştı. Hamilelik çok yakışıyordu. Bebeğimiz. Karnı artık daha belirgindi. Sanki küçük bir karpuz yutmuş gibi. Koltuğumdan kalktım. Ona gitmek bir nebze olsun yanında dinlenmek istiyordum. Üç buçuk aylıktı bebeğimiz. Ona doğru yürüdüm. Son zamanlarda sürekli uykusu geliyor böyle her an uyuya kalmış bir şekilde buluyordum onu. Ayrıca sabahları midesi bulanıyor ve kusuyordu. Ona yaklaştığımda durdum ve önünde diz çöktüm. Açık karnına dokundum. Bebeğimizi hissetmek için. Son zamanlarda daha fazla agrasifleşmişti benim asi güzel karım. Çok ağlıyor ve çabuk duygu değişimi yaşıyordu. Bu süreçte her anında onunla olmak istiyordum. Ona destek olmak istiyordum. Ama işlerim buna pek müsade etmiyordu. O da benimle çalışma odamda vakit geçiriyordu. Bana ihtiyacı olduğunu biliyordum bu süreçte. Ama en fazla işlerimizin evrak kısmını evde yapıyordum.
Hassas bir dönemdeydi. Onu bakışından bile anlıyordum. Bazen bana kızsada sonra bir kedi gibi bana sokuluyor ve kollarımda uyuyordu. Benim dünyalar güzeli eşim. benim onu bulmam büyük güzel bir tesadüftü. Benden temiz saf bir ruhu vardı. O kollarımda ve yanımdayken huzurluydum. İşlerin stresinden ne zaman huzursuz olsam ona sığınıyordum. Birbirimizi daha iyi tanımaya başlamıştık. O benim masalımdı sadece bana ait ve bana özel bir masal. Saçının bir tutamını parmaklarımın arasına alıp kokladım. Öyle hoş kokuyordu ki, tarifi yalnız huzur olurdu bu kokunun. Ben ondan öncesine kadar sevdiğimi, aşık olduğumu sanıyordum. Meğer öyle değilmiş. Onun saçının teline zarar gelsin istemiyordum. Bebeğimin annesi için dünyayı yakardım.
Aklıma o tatsız gün geldi. Vurulduğum an , Derinin ve kızların kaçırılığı gün. Massimo beni takip eden habercisi sayesinde canım kurtulmuştu. Keskin nişancıyı fark edip son anda engel olmutu. Fakat kurşun koluma saplanmıştı. O an ilk düşündüğüm Derin ve karnındaki bebeğidi. Ben Nikolai Chenkow, o an gücümün hiç bir değeri kalmamıştı. O kadar dikkatsiz davranmıştım ki. Az kalsın bebeğime ve eşime mâall oluyordu bu.
O günden sonra onu gözümün önünden ayırmamıştım. O gün Demir'le onu baygın halde bulduğumuzda çok korkmuştum. O an karar verdim Derin gözümün önünden ayrılmamalıydı. Ben onu korumayı beceremiyordu sanki. Öyle korkmutum ki onu yanımdan ayırmıyordum. Ayıldığında bana ağlayarak nasıl sarıldığını hatırlıyordum, söylediklerini. O gün çok ağlamıştı. Berbat bir gündü. Kendimi yetersiz hissettiğim bir gün daha...
