wonderland,, hanzeh

and we pretended it could last forever

Hande Baladın'ın Günlüğü'nden Bir Sayfa;

Yine geldim.

Bir şekilde yine bu defterin kapağını mutsuzken açtım. Ne yapacağımı bilemedim çünkü. Kimseye hissettiklerimi anlatamam. Anlatsam da anlamazlar. Beni anlayan tek kişiyi de kaybettim. Aptallıklarım yüzünden.

Artık değişmek için, düzelmek için bir sebebim kalmadı. Toparlanmak istemiyorum. Çünkü yaşamak istemiyorum.
Umarım o bensiz mutlu olur. Bende ondan kalan anılarla hayata tutunacağım.

-

Hande'nin gözleri biraz ileride Ebrar ve Cansu'nun zorlamalarıyla gün içinde ilk defa gülüp eğlenen Zehra'nın üstündeydi. Hande, Zehra için görünmezdi artık. Gözlerini kaçırarak izlemesine bile gerek yoktu. Yok olmuştu, tamamen yok olmuştu.

Yanına oturan kişiye baktı Hande. Melissa'yı görünce gülümsedi. Zaten sinirleri bozuktu bir de o gelip bozacaktı.

"Sensiz mutlu değil."

"Zamanla düzelir."

Düzelirdi. Mevsimler gelir geçerdi, takıma gelenler takımdan gidenler olurdu. Ama bir şekilde ayakta kalırlardı Hande ve Zehra ikilisi. Birbirlerinden nefret ettiklerini düşünürken sorun yokmuş gibi davranırlardı. Birbirlerini özlerken özlememiş gibi yaparlardı.

"Sende haklısın. Sürekli ayrıl barış yaptığınız için yine sana geleceğini biliyorsun. Rahatsın."

Hande, gözlerini Zehra'nın üstünden çekip Melissa'ya baktı.

"Bitti bu sefer. Mutlu olursun sende." Homurdandı. Bu kadının yanında işi neydi acaba?

"Bitmeyeceğini biliyoruz. Sadece kendinizi kandırıyorsunuz. Umutlanmak istemediğiniz için kafanızda bitirmeye çalışıyorsunuz."

Hande, bu sözlerin doğruluk payının olmasından nefret etti.

"Ama kalpte bitmeyen kafada bitmez dimi?"

Başını kaldırıp sorduğunda Melissa başını salladı.

"İtalya'ya gittiğinde biter belki. Gözden uzak olan gönülden de uzak olurmuş. Unutur belki seni."

Hande, bu ihtimali düşünürken kalbine bir şeylerin saplandığını hissetti. Zehra'nın onu unutması...

"Sen unutur musun?"

Hande, Zehra'ya baktı yeniden. Ebrar'ın konuşmasını dinlerken gözlerini devirdikten sonra gülümsemişti. Hande'nin yüzünde oluşan gülümsemeyle Melissa güldü.

"Benimki de soru."

Ayağa kalktığında Hande dişlerini sıktı. Gelip yine sıçmıştı moraline.

"Niye konuşuyorsun benimle bunları?" Melissa omuz silkip geldiği gibi geri gitmişti. Hande, başını çevirdi yine Zehra'nın olduğu tarafa doğru. Göz göze geldiklerinde Zehra'nın gözlerini kaçırmasıyla yutkunup başını çevirdi o da. Varlığı karşısındaydı Zehra'nın. Ama yoktu aynı zamanda. Yanında olan birini özlemek çok zordu Hande için.

-

Bugün sahada yan yana olmuşlardı Hande ve Zehra, yeniden. Birlikte oynarken, aralarındaki soğukluğu insanlar fark etmesin diye çabalamak zor olsa da problem çıkmamıştı. Şimdi de odalarında, sosyal medyada geziniyorlardı. Her ne kadar yapmak istemeseler de yapıyorlardı işte. Meraktandı her şey...