Gülümseyerek sarılan Jorge ile tabiri caizse dünyalar benim olmuştu. O benimdi, her zaman da benim olmaya devam edecekti. Etmek zorundaydı! Daha onun da dediği gibi aileler tanışacak ve hayatımızın sonuna kadar bir yastıkta kocaman için yemin edecektik. Sonra da Junior Martina ve Junior Jorge olacaktı. Sonrası ise malum mutlu olacaktık. Ben Martina, Jorge ile mutlu olacaktım. Hem de öyle bir mutlu olacaktık ki aşkımızın büyüklüğünü gören herkes bizi kıskanacaktı.
Düşüncelerimin verdiği mutluluk hissi ile gülümseyerek daha sıkı sarıldım Jorge'ye. Bir kıkırdama sesi duyunca daha da gülümsedim. Onun her seyindi seviyordum, karşılıksız. Gülmesine, kahkahasını, kıkırdamasını, hatta hiç görmesem bile ağlamasını, şaşırmasını her şeyini seviyordum Jorge'nin. Büyük bir aşkla bağlıydım ona.
"Martina, biraz daha sarılırsan seni hiç bırakmayacağım direkt evime kaçıracağım." Gülerek Jorge'ye daha sıkı sarıldım.
"O zaman kaçır beni Spidey(sıpaydiy).
Ama neden kaçıracağın yeri söylüyorsun be aşkım?"
"Aşkım mı?"
------------------
"Ne demek mezuniyet balosuna elbise ile gideceksin Martina!"
"Ne ile gidecekmişim Jorge?"
"Tabi ki de eşofmanla!"
------------------
"O mezuniyet balosuna gidilmeyecek Martina!"
"Sana ne sen gelmesen bile ben gideceğim!"
******
Öhöm öhöm, normalde bu paylaşımın bölüm olması gerekiyordu fakat kesit oldu. Elde olmayan sebeplerden dolayı. Gerçekten çok üzgünüm. Bir sonraki bölümde bunu tamamlayacağımı düşünüyorum ve ikinci şok veren haber bir hafta yeni bölüm yazmayacağım. Geçerli sebebim var çünkü. "Hikayenin eski bölümlerini düzenlemeye alıyorum."
Bu gerekli mi? Diye soracakasınız biliyorum fakat gerekli. Sadece bir hafta sonra görüşmek üzere *-*
Ve şimdiden Bayramınız Mübarek Olsun....
-Tuğba
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Onu Kaybetme
Romance"O üzer. O gider O hep uzak, o hep acı. Yine de o. İlle de o. Hep o." Bir ses böler tüm düşüncelerini. Bir ses. Ne cılız ne de susacak gibi. Umutsuzluğun sessizliğine eşlik ederken o hep konuşur. "Vazgeçme! " Olmaz, dersin. " Olur! " İst...
