🥀 អ្នកប្រមាញ់ 🔥

ភាគទី : 08 » [ ចូលអន្ទាក់ខ្លួនឯង ]
TaeKook Yoonmin
_____________
នៅមិនសុខពិតមែន ហេតុតែចង់ដឹងថាគេស្អាតជាងខ្លួនពិតមែនឬអត់? បិសាចតូចបានលួចទៅស្ទេលឡាតែម្នាក់ឯងដោយមិនឲ្យជេកយ៉ុងដឹងនោះឡើយ តាមផ្លូវចូលស្ទេលឡាស្ងាត់ជាងរាល់ដង វាគួរតែមានមនុស្សយាមកាម ប៉ុន្តែបែរជាអត់ទៅវិញ ចម្លែកខ្លាំងណាស់
«ហ្ហឹស! បើអត់អញ្ចឹងកាន់តែល្អ យើងនឹងចូលទៅបានងាយ ចចក.សនោះមានអីល្អជាងយើងទៅ? ឆឹស! ម្នាក់ៗនាំគ្នាសរសើរគេខ្លាំងម្លេះ?» ថេយ៉ុងពេបមាត់តិចៗទាត់ស្លឹកឈើក្បែរនោះនិងដើរចូលទៅតាមផ្លូវទាំងកណ្ដាលយប់ស្ងាត់ម្នាក់ឯង
«តែអេ! អា.ចចកខ្មៅនោះបាត់ទៅណាហើយ? រាល់លើកយាមកាមមិនឲ្យអ្នកណាចូលសោះ បាត់ក្បាលទៅណាអស់?» រកបងចចកខ្មៅធ្វើអីហ្នឹងអូនបិសាច តិចថាគេចេញមករត់មិនទាន់ទៀតឥលូវហើយ
មកដល់មុខវិមានស្ទេលឡាទាំងយប់ បរិវារ ពិតជានៅយាមកាម ដោយសារមួយរយៈនេះមានតែអ្នកវាយប្រហារជីមីនច្រើនពេក ទើបជុងហ្គុកបញ្ជារឲ្យគេយាម ណាមួយខ្លាចប្អូនលួចចេញទៅក្រៅផង
«ហ្ហូស! ការពិតមកយាមនៅមុខវិមានសោះ គិតថាអាចឃាត់យើងបានហ្អី? វីលស្ទេយ៍ យាមតឹងជាងនេះផង យើងនៅចេញមកបាន» អួតសិនទៅ តែកុំភ្លេចថាមកដល់ទឹក ដីគេតែម្នាក់ឯង គេងាយនឹងចាប់ខ្វៃខ្លាំងណាស់ថេយ៍ថេយ៍
ខ្យល់ត្រជាក់បានបក់មកប៉ះខ្នងរបស់ថេយ៍ ដែលកំពុងអើតលើមនៅម្ដងទ្វារខាង ក្រោយស្ទេលឡា រាងតូចលើកដៃអោបដៃ ងាកឆ្វេងងាកស្ដាំរអ៊ូម្នាក់ឯង
«បើយើងមិនមែនបិសាច ប្រហែលជាគិតថាមានខ្មោចលងហើយ» 🤭 បិសាចខ្លាចខ្មោចហើយតើនៀក ចេះតែមានតែម្ដង
«អ្នកណា?!» សម្លេងឈូស៊ីនស្រែកសម្លុត មួយទំហឹង ធ្វើឲ្យបរិវារជាច្រើនចលាចលរត់ផ្ដុំគ្នាតាមរកស្រមោលខ្មៅដែលរត់ លឿនរហ័យចូលទៅខាងក្នុងវិមាន
ថេយ៉ុងនេះរត់លឿនណាស់ ក៏មិនបានមើលដែរថាខ្លួនឯងកំពុងរត់ចូលមកពួនក្នុងបន្ទប់របស់អ្នកណា? វាមើលទៅប្រណិតខ្លាំង ហាក់ដូចជាបន្ទប់ស្ដេចនៅសម័យបុរាណ ក្រោយពេលដែលដើរមើលក៏លឺសម្លេងក្មេងប្រុសម្នាក់កំពុងនិយាយជាមួយរូបថតម្នាក់ឯង ថេយ៍ក៏លបចាំស្ដាប់
«លោកពុកអ្នកម៉ែ ខ្ញុំនឹកអ្នកទាំង2ណាស់ ខ្ញុំមិនចង់ក្លាយជាមនុស្សធំដែលត្រូវរ៉ាប់រង ភារកិច្ចជាអ្នកប្រមាញ់ ត្រូវប្រយុទ្ធកា/ប់សម្លា/ប់គ្នាទេ ខ្ញុំចង់នៅស្ងប់ស្ងាត់ដូចកាល ពីក្មេងវិញ» ជីមីនរលីងរលោងសម្លឹងមើល មុខពុកម៉ែដែលស្លាប់បាត់យូរឆ្នាំមកហើយ រាងតូចពិតជានឹកគាត់ ហើយក៏មិនចង់ទទួល ងារជាត្រកូលអ្នកប្រមាញ់ដែរ
និយាយដល់ត្រង់នេះ ថេយ៉ុងក៏ធ្លាប់និយាយ មិនខុសពីជីមីន គេក៏មិនចង់ក្លាយជាបិសាចដែរ គេក៏ចង់នៅជាមនុស្សធម្មតា ប៉ុន្តែអ្នកណាឲ្យគេកើតមកក្នុងត្រកូលវីលស្ទេយ៍ ត្រូវផឹកឈា/មគេដើមបន្តជីវិតខ្លួនឯង ពេលខ្លះក៏ត្រូវវីលស្ទេយ៍តាមសម្លា/ប់ ហើយមនុស្សក៏ស្អប់ដែលខ្លួនតែវាយ ប្រហារពួកគេដែរ
«ឯងក៏មិនសូវខុសពីខ្ញុំ» ថេយ៉ុងរអ៊ូតិចៗ