Aşk Tesadüfleri Sever | Barış Alper Yılmaz

20. Bölüm

Fulya Beril ve Sera ile beraber Almanya sokaklarında geziyordu. Euro2024 sezonu başlamıştı. Kızlae tüm maçlara gidiyorlardı, uzun bir tatil olacaktı onlar için de. Müzeleri, parkları, alışveriş merkezlerini gezdiler. Sonra güzel bir kafede oturup uzun uzun sohbet ettiler. Ana konulardan biri Fulya ve Barış'ın barışmış olmasıydı. Fulya onlara her şeyi anlattı, kızlarla arasında sır kalmamıştı.

"Yuh Fulya! Mert Hakan konusunda biraz mallık yapmışsın." Beril şoke olmuştu.

"Ben de çok pişmanım." Fulya başını eğdi.

"Neyse, bunu Barış'a anlatacak mısın?" Sera merakla sordu.

"Uygun bir zamanda anlatacağım, aramızda sır kalsın istemiyorum." Sera ve Beril başlarını sallayarak onu onayladılar. "Mert Abi'ye karşı mahçubum. Sonra onu aradığımda... beni biraz tersledi, yanında bir kadın vardı sanırım."

"Mert Hakan'ın sevgilisi mi var?" Beril şaşırdı.

"Ya görüştüğü biri vardı da sevgililer sanırım artık. Telefonda çok net bir şekilde bana evde biriyle olduğunu ve gelemeyeceğini söyledi." Diye açıkladı Fulya.

"Mert Hakan çok sosyaldir ama özel hayatını gizli yaşar. Olabilir yani." Sera da görüşünü söyledi.

Kızlar Fulya'ya bu konuyu Barış ile konuşmasını telkin ettikten sonra havadan sudan konuştular. Biraz alışveriş yaptılar, gezdiler. Akşam maç vardı. Formalarını giyip stada gittiler. Maçtan önce Barış ile görüşememiş sadece mesajlaşmışlardı. Fulya ona iyi şanslar diledi.

Türkiye 4-1 gibi ezici bir skorla maçı almıştı. Fulya mutluluktan ağlayacakto. Gollerden biri Barış'a aitti. Bir başka gol ise Abdülkerim'in asisti ile Ferdi'ye ait olmuştu. Bundan daha güzel ne olabilirdi? Maç bittikten sonra Fulya Barış'ı görmek için kaldıkları otele gitti ve beklemeye başladı. Öncesinde ise Barış, Abdülkerim ve Ferdi aralarında bir sohbet gerçekleştirmişti.

"Ferdi, biraz konuşabilir miyiz?" Diye sordu Abdülkerim soyunma odasına ona yaklaşarak. Bunu duyan Barış yakınlarında olmasa bile o yöne doğru adımladı. Üzerini henüz doğru düzgün giymemişti bile. Ama yeni bir tartışmadan çekinmişti. "Barış sen de gel." Abdülkerim onun da yaklaştığını fark ettiğinde bozuntuya vermedi.

"Konu nedir?" Ferdi soğuk konuştu.

"Belli değil mi?" Dedi Abdülkerim. "Ben özür dilemek istiyorum. Aramızın kötü olmasını istemiyorum. Milli takımda küslük olur mu Ferdi?"

"Ben küs değilim, çocuk değilim çünkü." Ferdi ciddiyetle kollarını bağladı.

"Haklısın." Dedi Abdülkerim. "Çocukça davranan benim Ferdi. Fulya'ya söylediğimin affedilir bir yanı yok. Empati yapıyorum ve eğer biri benim kız kardeşim veya sevgilim için bunu deseydi asla affetmezdim." Ferdi başını sallamakla yetindi. Barış Abdülkerim'e şu ana kadar kızgın olsa da mahcubiyetini görüyordu, yine de ağabeyine kıyamıyordu. "Ama sen ben gibi olma Ferdi. Gerçekten özür diliyorum ve yaptıklarımı geri alabilseydim hiç düşünmeden alırdım."

"Pişman olman güzel." Dedi Ferdi. Biraz düşündü. Bu küslüğü uzatmak istemiyordu. Barış'ın tepkisine baktı.

"Biz Fulya ile barıştık. Ferdi ve Fulya'nın arası düzeldi. Her şey yavaş yavaş yavaş yoluna giriyor. Zor günler atlattık ama bakın şimdi buradayız, hep beraberiz. Sezona da başarılı başladık." Barış umutla ikiliye baktı. "Hepimiz barışalım mı?"

"Barışalım." Ferdi gülümsedi.

Barış çok mutluydu. Arkadaşlarıyla iyiydi, Fulya'yla iyiydi, takım başarılıydı. Her şey yoluna giriyordu. Ters gidecek hiçbir şey yoktu. Mutlulukla yerine döndü, üzerini değiştirmeye başladı. Sonra telefonu çaldı. Fulya olduğunu düşünerek uzandı. Ama arayan başka biriydi. Defne. Barış meşgule attı. Arkadaşlarıyla şakalaşarak hazırlanmaya devam etti.