Wrong Number !! | වැරදි අංකයක් !! ⏱️

17 වෙනි පරිච්ඡේදය ⏳

සමහරක් විට ඉවාන්ගෙ ආපහු දිවිල්ලට හේතුව අනුදිතට ඇවිත් තිබ්බ photo එක වෙන්නත් පුළුවන්.. අනුදිතවත් තේජවත් නොදැකපු, ඉවාන් විතරක් දැකපු ඒ අතේ මහපොට ඇඟිල්ලෙ නියපොත්ත ළඟ තිබ්බ පුංචි උපන් ළපේ වෙන්නත් පුළුවන්.. ඒත් ඉතිං කවුද උවමනාවෙන් උපන් ලපයක් ගැන මතක තියාගන්නෙ.. තමන්ට වටින, තමන් කැමති මනුස්සයෙක්ගෙ උපන් ලපයක් ගැන ඉබේටම වගේ මතක තිබ්බොත් මිසක්..!!

Java එකට පාරෙන් එහා පැත්තට වෙලා හිටගෙන අනුදිතයි තේජයි දෙන්නා බලාගෙන හිටියෙ ආයෙමත් ඉවාන්ව පේන්න එනකන්. විනාඩි 10 කුත් පහු වුණාට පස්සෙයි බලන් හිටපු රූපෙ පාර පැනලා මේ පැත්තට ආවෙ. ආපු ගමන් ඉතිං තේජ තමයි මුලින්ම ඉවාන්ට කෑ ගැහුවෙ..

"කොහෙද K.D උඹ දිව්වෙ එක පාරටම.."

"මේ.... මං ගියා..මේ.."

"මූ අර රටකජු කෑල්ලට number එක දෙන්න යන්න ඇති බන්.. ඇත්ත කියපන් K.D. තෝ ඒකට නේද දිව්වෙ.."

"ඔවොව් ඉතිං.. ඒකට තමයි ගියේ.."

"අන්න දැක්කනෙ.. මං කිව්වෙ මං කිව්වෙ.."

එහෙම කියන ගමන් ආයෙත් K.D ගෙම කරට අතත් දාගෙන අනුදිත ඉස්සර වෙද්දි තේජ පහුවුණේ ඉවාන් දිහාම බලාගෙන.. ඒ ඇස්වල තිබ්බෙ නම් අනුදිත කිව්ව දේ විශ්වාස කරන්න ලෑස්ති නෑ වගේ බැල්මක් කියන්න ඉවාන්ට හොඳටම තේරුණත් ඉවාන් කළෙත් තේජගෙ ඇස් මග ඇරලා අනුදිත් එක්කම ඉස්සරහට ඇවිදගෙන ගිය එක.

"ඔහොම ඉන්නවා චූටි.. කොහෙද මේ හොර පුසා වගේ යන්න හදන්නෙ ආහ්.."

රෑ 11 ට විතර ඇති. අනුදිත හැදුවෙ ගෙදර කට්ටියගෙම ඇස් වහලා එළියට පැනගන්න. කොහොමත් මේ වෙද්දි gate එකෙන් ටිකක් එහාට වෙන්න තේජගෙ car එක නවත්තලයි තිබ්බෙ. දැන් ඒ ඩබලත් ඔතනට ඇවිල්ලා පැය කාලක් විතර. උදේ school ගිහින් ඇවිල්ලා හවස තිබ්බ private classes 3 ත් එක ගැම්මට කරද්දි පවිත්‍රාට තමන්ගෙ පුත්තරයා ගැන සැක නොහිතුණාම නෙවෙයි. මොකද නැත්තන් හැමදාම classes වලට ගුරුවරු එන දවසට අනුදිත ඉන්නෙ මූණ දෙක කරගෙන ගෙදර ඉන්න ඔක්කොටම හේතුවක් ඇතුව හෝ නැතුව බැන බැන..