"No, hindi ako bababa Grace. You can eat if you want and buy what you want but I will not go with you." May kaartehan na sabi ni Sojiro habang nakaupo sa driver seat. Hapon ng mag-aya ang asawa niya na lumabas at dahil nasa mood naman siya at likas sa kanya ang pagiging mabait ay nag-oo siya. Nagsimba sila na hindi niya inaasahan, he's not catholic either. Or let say he don't have a religion that's why he didn't expected Grace will brought him to the church. Pero ayos lang dahil at least ay na-experience niya ang isang catholic mass, hindi din naman siya nainip sa isang oras na misa. At pagkatapos nga ay heto, niyayaya siya nito magpunta sa palengke ng Tagaytay. At maraming tao ngayon dito kahit sabihing papadilim na.
"Dali na, ayoko namang iwan ka dito no." Sabi ko na nakatanggal na ang seatbelt, dito ko siya inaya kasi mas makakaparada ang sasakyan niya ng maayos. Alam niyo naman dito sa Tagaytay tumatrapik na din kagaya ng sa Baguio at madalas kapag ber months gano'n ang nangyayari dito. Pero mas matindi pa din kapag pasko saka new year na as in walang galawan minsan ang mga sasakyan. Siyempre alam ko dahil dalawang beses na ako nag-pasko sa bahay ni Sojiro.
"This place is dirty, and I can't manage to go out here." Walang preno na sabi ni Sojiro kasi 'yon naman ang totoo. Iba ang public market dito sa Pilipinas at Japan, hindi sa paninira pero kasi masasabi niyang mas malinis talaga doon kaysa dito. And other than that, mas marami pa din talaga ang population ng mga pinoy kaysa sa mga hapon. So maarte na kung maarte pero hindi talaga siya sanay sa ganitong lugar.
Hinampas ko nga siya tuloy. "Dirty talaga? Uy dito ako namimili no." Paliwanag ko, hindi kasi siya sanay sa mga public places kaya nasabi niya siguro ang gano'n. Pero hindi talaga, hindi dirty ang palengke kung nasaan kami dahil dito ako namamalengke at madalas dito ako namimili ng ulam pag nasa bahay niya ako. "Halika na, magpa-park lang naman tayo dito pero hindi tayo sa palengke pupunta Sensei." Para ngang ayoko ng umuwi tuloy eh, kasi maalala ko lang kung ano ang pinaggagawa namin kanina sa bahay niya. Akalain niyo ba namang hindi ako tinantanan hanggang tanghali, kaya nga masakit din 'yong mga kalamnan ko hanggang ngayon eh. Paanong hindi sasakit? E pinasirko-sirko ako ng Sensei na 'to, at talagang hindi ko ma-imagine 'yong mga posisyon na pinaggagawa namin na posible pala.
Blangkong tiningnan ni Sojiro ang katabi, and knowing her he knew already she will not stop asking him to go out from his car. Kung bakit kasi hindi din siya nagsama ng tauhan niya, e di sana nakauwi na sila agad. "And where we going? We should go home now Grace, it's already late." Sabi niya na lang na nagbabakasakali na magbago pa ang isip nito.
"Late? Anong late sinasabi mo diyan? Eh mag-aalas sais pa lang ng hapon no." Saka hello parang hindi ko naman siya kilala kung maka-late siya ng sabi. E minsan nga umuuwi siya ng madaling araw kahit hindi naman siya galing sa ibang bansa. "Kakain lang tayo, titingin-tingin ng makakain gano'n."
"Then we can eat on a restaurant if you want, not here Grace. I'm not comfortable being here." Ani ni Sojiro na parang nakikipag-tawaran pa. Kasi 'yon naman ang totoo, hindi siya sanay sa mga ganitong lugar lalo na dito sa Pilipinas. Kung sa ibang bansa ay walang kaso sa kanya pero iba kasi kapag nandito.
Napasimangot na ako, parang mali nga ako pagkasabi niya na hindi siya komportable dito. Oo nga pala may lahi si Sensei at hindi naman niya nakagawian ang mga nakasanayan ko. Saka iba nga talaga siguro ang mayaman, hindi mo basta mapapaapak kahit sa palengke. "Sige na nga, wag na tayo dito kumain. Sa restaurant na lang." Sabi ko sa kanya, pag-uwi ko na lang bukas ako dadaan dito para makapamili na din ako. Malapit kasi dito sa palengke 'yong kainan na masarap daw kaya 'yon sana ang gusto ko subukan. Siguro naman hindi magtatagal dito sa Pilipinas si Sensei at babalik din ito sa Japan diba.
"Tsk.." He hissed and unbuckled his seatbelt. "Come on, dito na kung dito na." Masungit na sabi ni Sojiro.
Doon naman napangiti si Grace dahil mukhang nagbago ang mood ng boss/asawa niya. Kaya nagmamadali din siyang nagbukas ng sasakyan at hindi na hinintay pa na pagbuksan nito.
Gaya ng gusto ni Grace ay talagang pinuntahan nila ang kainan na madalas niyang marinig na masarap nga daw ang mga pagkain. At hindi lang pala masarap kung hindi unlimited din.
"Hindi ka ba kakain? Ako nagbayad niyan uy." Mahina kong sabi sa kaharap ko.
"You just paid it but the money was from me Grace." Pagtatama ni Sojiro.
Inismaran ko nga siya, oo na pera na niya kung pera na niya. Pero ako pa din ang nagbayad, galing pa din sa kamay ko 'yong pera kanina kahit sa kanya 'yon. "Tikman mo na para makarami na tayo." Sabi ko sa iba't-ibang flavor ng chicken wings sa ibabaw ng lamesa namin. For 300 pesos ay may unlimited rice and chicken wings ka na, kaya pala ang daming kumakain dito sa kainan na 'to.
Sojiro took a deep breathe and removed his jacket afterwards. Tanging natira na lang sa kanya ay ang puting t-shirts na suot niya, wala naman kasing aircon itong pinuntahan nila kaya kahit sabihing hindi naman mainit dito sa Tagaytay ay mainit pa din 'yon para sa kanya. "Fine, I will eat. Ikaw ang pinag-bigyan ko ngayon Grace pero mamaya ako naman ang pagbibigyan mo okay?"
Hawak ang chicken wings na kinagatan ko ay napatingin ako sa kanya. Wait! Bakit parang double meaning 'yong sinabi niya? O iba lang ang pagkakaintindi ko talaga? "B-Bakit ano ba ang gusto mo mamaya?" Tanong ko, para at least alam ko naman kung ano ba ang sinasabi niya diba.
He leaned forward so that the people beside them will not hear him. "Sex, I want to have car sex with you Grace.." Kaswal na sabi niya dito.
Nabitawan na lang tuloy ni Grace ang hawak niyang chicken wings dahil mukhang seryoso si Sojiro sa sinabi nito.
Hi! Again all of my vip story is now 50% off, this is available for the whole month of December. To join dm me on my fb page!
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
