Last update for this week, happy weekend! May on hand copy po ako and ready to ship ng book ng M.V series at M.A series. Pm po sa fb page ko sa mga gusto mag avail!
Sojiro can't helped his self but to stare on Grace who are busy cooking on his kitchen. Hindi ito ang unang beses na makita niya itong magluto pero natutuwa siya na panoorin ito kapag ganito. She's really a wife material, kahit kung minsan ay sinisingil siya nito ng pagkamahal-mahal ay hindi niya naman ito nakitaan na bumibili ng kung anu-ano. Hindi nga ito mahilig sa mga branded items kaya alam niya na kung ano man ang binabayad niya kung minsan dito ay nasa bangko lang din. May kasambahay siya dito na kung tawagin sa Japan ay meido, well sa lahat ng bahay niya ay mero'n siyang ganito. Pero nag-prisinta itong magluto ng hapunan nila dahil nga kanina pa ito nagrereklamo pag-uwi niya na walang magawa. Kung dala man lang daw sana nito ang laptop nito ay baka may ginagawa pa ito kaso hindi nga nadala dahil hindi niya sinabi na lalabas nga sila ng Pilipinas.
Ayaw niyang pagsisihan ang pinasok niya, ang tungkol sa pakikipag-kasundo kay Grace na magkaroon sila ng anak. Oo, hindi totoo na kagustuhan 'yon ng ama niya kung hindi personal niyang gusto na magkaroon na ng anak. Gusto niyang may maiwanan ng mga ari-arian niya oras na mawala na lang siya. Na mapapanatag ang loob niya na hindi mapupunta kung kanino ang mga mero'n siya dahil may anak siyang magmamamana no'n. Pero iniisip niya din kung sakaling malaman ni Grace ang tungkol dito? Tiyak na magagalit ito sa kanya ng todo dahil nag-sinungaling siya. But this is the only way he thought that was right, na tama ang ginawa niya dahil kilala niya ito mismo. Kilala niya ang magiging ina ng magiging anak niya. They been together for how many years as boss and secretary and he can say he trust her so much. At alam niyang hindi lang naman pera ang gusto nito kaya pumayag sa gusto niya kung hindi 'yong hangarin na tulungan siya. Pero 'yon nga, ang alam ni Grace ay ito ang gusto ng ama niya.
"Wag mo akong tingnan ng ganyan Sensei, baka isipin ko in-love ka na sa akin." Pabiro kong sabi sa kanya ng makita kong nakatingin siya akin. Pero tanging pag-iling lang ang ginawa niya at ngiti. Kaunti na lang 'yong inis ko sa kanya ngayon kasi naman binilhan niya ako ng sangkatutak na damit kagabi sa airport. As in ang dami niyang binili para sa akin at ako na nga ang tumatanggi sa mga nilalagay niya sa cart. Aba hindi ko naman kasi dinala ang wallet ko kaya talagang siya ang magbabayad ng pinagkukuha niya. Pero 'yon nga ang dami niyang biniling damit kaya nga tanong din ako ng tanong sa kanya kung hanggang kailan ba kami dito sa Japan. Hindi din kasi ako nakapag-paalam sa mga magulang ko na lumabas nga kami ng bansa. Siyempre kahit alam nila na kasal kami ni Sojiro ay hindi naman puwedeng hindi na ako magpaalam sa kanila. Medyo alanganin pa din kaming dalawa diba? lalo na sa tatay ko.
He looked at her as his secretary, but he realized one thing. Na hindi na lang pala sekretarya ang turing niya dito o kunwari-kunwariang asawa kung hindi gusto niya na talaga si Grace. And because of that the urge to have stem cell therapy want him to do asap. Gusto niyang gumaling sa sakit niya at gawin ulit ang mga normal na ginagawa niya dati. Hindi niya sigurado kung buntis na ba ito o ano, pero ang isipin na baka mamatay siya ano mang oras ay hindi niya din maiwasang makaramdam ng guilty. Ayaw naman niya kasing mag-isa lang nito palakihin ang magiging anak nila kung sakali. Saka ang isa pang kinakatakot niya ay baka mabulag nga siya, like what he said to his doctor awhile ago. Hindi naman siya mabilis masinag sa araw noon pero lately nakakaramdam na siya ng gano'n at maging pag-sakit ng mata kaya natatakot din siya na puwede siyang mabulag sa sakit niyang ito. Isa pa prone din siya sa pagka-bingi at ayaw niyang mangyari 'yon, hindi puwede. Hindi.
Pinatay ko na 'yong apoy ng gas stove dahil tapos na akong magluto. Simple lang ang niluto ko at para ngang pang-almusal ito eh. I cooked Oyakodon, this is actually a Japanese meal made with chicken, egg and rice. I just used umami-rich sauce with this recipe then voila heto na ang dinner namin ni Sensei. Gusto ko nga sanang magluto ng Gyudon o 'yong beef rice bowl kung tawagin nila kaso wala namang karne kaya ito na lang Oyakodon ang niluto ko. "Halika na mag-dinner na tayo, tapos na akong magluto." Sabi ko sa kanya ng lapitan ko siya. Kakauwi lang din niya talaga pero hindi naman niya sinabi sa akin kung saan ba siya nagpunta. Basta ang text niya sa akin kanina pagka-gising ko ay umalis nga daw siya at may pinuntahan. Hindi naman kasi niya ako ginising kaya hindi siya akin nakapag-sabi.
Pero imbes na tumayo ay hinila ni Sojiro ang asawa hanggang sa mapaupo ito sa kandungan niya. Hinawakan din niya agad ang kamay nito. "Dito ka muna, I just want to look at you."
Para naman akong naging hindi komportable sa sinabi niya. "A-Ano na naman? I'm still tired Sensei kaya kung ano man 'yang iniisip mo ay tigilan mo muna ha." Sabi ko agad, aba baka mamaya ay ako ang gawin niyang hapunan no!
"Silly." He shook again his head as he stare at her, he want to memorize her face. Dahil oras na mabulag siya ay nakatatak na sa isipan niya ang itsura nito. Pero sana huwag umabot sa gano'n, dahil mas gugustuhin niya pang mamatay kaysa mabulag at mawalan ng pakinabang.
