අම්මෝ මගේ ඔළුව....
මම ඇහැරුනේ ඔළුව පැලෙන තරම් කැක්කුමක් එක්ක. මම නැගිටලා අඩ නිනදෙම වතුර ටිකක් වත් බොන්න හිතාගෙන වට පිට බැලුවා.
"හුකනවනේ !! මේ කොහෙද මේ. "
මම ඉන්නේ සුපර් ලක්සරි රුම් එක්ක.
මම කොහොමද මෙහෙ ආවේ .
"මොකද දැන් හරිද ආමාරුව. "
"තමුසේ මොකද මෙතන කරන්නේ. අනික මම මොනවද මේ ඇදන් ඉන්නේ.
එතකොට තමුසේ මොනවද ඇදන් ඉන්නේ. "
මම එයයි දෙන්නම ඇදන් හිටියේ සුදුපාට බාත් රොබ් දෙකක් විතරයි.
"අපි ඇයි මේවා ඇදන් .කෝ මගේ ඇදුම්."
මම එයා දිහාම බැලුවම එයාත් මන් දිහා බලලා කට කොනෙන් හිනා වුනා. මට හිතා ගන්න පුළුවන් වුනදේ. වෙන්න තියෙන නරක දේ වෙලා. මගේ ජිවිතේ ඉවරයි වගේ්.
මුට මල පැන්නද දන්නැ. කමක් නැ අහලම බලනවා.
"මේ ඕයි."
"හ්ම්...?"
"මට කබ්බා ගියාද ? "
"හ්ම් ... දන්නවා නම් ඇයි එච්චර බිවේ"
ඉවරයි මම හොදටම කරලානේ හුත්ත.
"හැමදාම වෙන් නැ ඔයි . ඉදලා හිටලා තමයි මට සෙට් වෙන්නේ.
අම්මහ්!!!"
"ආමාරුයි නේද , ඉදපන් ලෙමන් එකක් එනවා. ඒක ගහලා දැම්මම හරි යයි."
"හ්ම් සොරි !!!"
"අවුලක් නැ. කන්ෆෙක්ස් කරාම ඇගට වමනේ දාපු පලවෙනි එකා තමුසේ වෙන්න ඇති. "
"සැහ් !!! එහෙම එකක් වුනාද ?"
මම ගම හාලා නේද .ඉදකින් මිට හොදයි මම වහ කැවා නම්.
මම බැලුවේ රුම් එක වටේ. මේක පට්ට ලක්සරි ගතියයි.
එත් මට දැනුනේ පට්ටම දුකක් . එයා මේවා ඔක්කොම ලස්සනට ප්ලැන් කරන්න ගොඩක් මහන්සි වෙන් ඇති. මම එයාගේ දවස ටෝටලි රුයින් කරා. ශික්.
"අයියේ..."
"ම්....... "
එයා ෆොන් එකෙන් මොනවදා ටයිප් කරනවා.
මුට එපා වුනාද දන්නා. කවුද මෙහෙම රෙද්දක් එකක් වෙනවට කැමති. එයාගේ හොප්ස් , සල්ලි , කාලය ඔක්කොම වතුරේ.
YOU ARE READING
Positive
FanfictionLove Means Love But Sometimes Love Mean Hate Come, let's see how to hate makes love
