ශෙනුර pov-:
අපි එනකොටම අපේ පාර්කින් ප්ලෙස් එකට කවුදො රිවස් කරනවා. මට තරහට වාඩා ආතල් එකක් ඇවිත් උන්ට කලින් එතනට රිවස් කරේම කාට හරි බයිටක් දෙන්න හිතන්ම ආව නිසා.
වත්සරයා එපා කිවත් මම කරපු වැඩෙ නිසා ඇතුලෙ එකාට මලපැනලා හොන් එක කන්න ගත්තා .
අපි සෙට් එකටම මල පැන්නෙ කවදාවත් කැමපස් එක ඇතුලේ අපිට කවුරැත්ම ගේමට සෙට් වුනේ නැති නිසා .
මම නිසල්ව යැව්වෙ මෙකාගෙ අමාරුව මොකද්ද බලන්න.
එත් හිතුව නැති විදියට එකෙන් බැස්ස වෙ.. පුතෙක් අපෙ එකාට ගේම ඉල්ලුවා.
අපි බැහැල ගියෙ නිසලාව සෙකන්ඩ් කරන්න තරම් ගටක් තිබ්බ එකාව බලන්න.
එත් බලනකොට මම දැක්කෙ නිකන් ඇග සීතල කරන රුපයක්. තනිකරම ඉටි රුපයක් වගේ කොල්ලෙක්.ඌගේ මුනේ දිහාම මම බැලුවෙ ඒ ලස්සන හරියට බලා ගන්න .පන්ඩිත කම පෙරෙනවා පොඩි එකාගේ මුනෙ.
එත් මට ආයෙත් යකා ඇවිස්සුනා ඌ මට රැව්ව විදියට . මම ඒකාට හමන්නට තමයි හැදුවෙ.
ඒත් එතනට ආව ඒකගෙ යාළුවෝ මොනවාද මන්දා විකාර වගයක් කිවත් මට අහුනේ එක දෙයයි.
'ශෙහාන් '
මගෙ නමට ලගින් යනවනි.
මු ඉන්නෙ අවුලෙන් කියලා කිව නිසා වැඩි අවුලක් නොකර මම අවෙ පොරට සද්දයක් දාලම තමයා.
පාටි එකට ආවත් මගෙ ඔළුවෙ අරකගෙ පන්ඩිත කම පිරුන මුන තමයි අතල් දෙන්නෙ. අයේ හම්බෙයිනෙ. දෙන්නම් තොට සියා ගාවටම යන්න.
"මොකද උබ අවෙලෙ ඉදන්ම මනො ගහන්නේ"
"ඇ ... අහ් මොකද්ද?"
YOU ARE READING
Positive
Fanfictionපොසිටිව් තින්කින්. මගේ අම්මගේ කටේම තිබ්බ දේ. ඒ නිසාම මාත් හැමදාම හිතුවේ හැමදේම පොසිටිව් ඇති කියලා ඒත් ඒක එහෙමද. ජිවිතේ හැමදේම පොසිටිව් ද .ආදරෙත් එහෙමද ? එහෙම නැ ජිවිතේ ලැබෙන කිසිම දෙයක් සර්ව සම්පුර්ණ නොවෙද්දි ආදරේ විතරක සම්පුර්ණ පොසිටිව් වෙන්නේ ක...