Stella"s POV
2 years after........
"Elijah, promise me that you are going to behave okay?"
"Promise po."
Nasa grocery kami ni Elijah. Marami kasing wala sa bahay.
Umalis sila mommy at daddy nag out of town. Isang taon din bago narealized ni daddy na mahal nya rin pala si mommy. Sinabi nya sa amin na natatakot sya magmahal dahil baka masaktan lang sya ulit.
Hindi natuloy yung kasal ko dahil una ayaw ko talaga, pangalawa nagpakasal sa iba yung groom ko.
Si ate naman ang asawa nito na si kuya James, ayun nagdedate. Ikinasal ang ate ko 1 month ago, natagalan kasi ang labas ng annullment nila ni William.
Namimili ako ng vegatables ng may tumawag sa akin.
"Stella?"
Hinanap ko kung sino yung tumatawag sa akin.
Nang makita ko yun gusto ko ng tumakbo palayo. Kinalimutan ko na lahat ng nangyari sa akin noon. Kasi paglagi ko naiisip naguguilty pa rin ako.
"Stella, how are you?"
Si Erika, nakalapit na pala sya sa akin.
"Erika, Hi. I-I'm fine , ikaw?"
"Okay lang din. Ganda natin ngayon ah."
"Hindi naman." binalingan ko ng tingin si Elijah. "Elijah, say hello to tita Erika."
"Hello." kumaway kaway pa si Elijah.
Tiningnan sya ni Erika at nginitian.
May pagtataka na tiningnan ako ni Erika.
"Anak mo?"
Huminga ako ng malalim at ngumiti. Napalaki ang mata nya sa reaksyon ko.
"No, anak ng ate ko."
Hinampas nya ako ng mahina sa braso.
"Ito naman akala ko anak mo. By the way, since nakita na kita, I want you to invite in my wedding."
"Erika, you know I love to, but I cant."
"Wag ka mag alala, he is not coming. May inasikaso sya sa ibang bansa."
"I'll try okay, but i cant promise. Sino nga pala ang mapapangasawa mo?"
"Si jeff... akalain mo yun, inis na inis ako sa kanya noon e sya lang naman pala ang makakatuluyan ko. You should come Stella, you are supposed to be my maid of honor. Pero hindi kita mahanap. Please come."
"Alright, I'll try my best. Send me an invitation."
Nagpaalam na sya sa akin, pero hindi ako nakapagpigil.
"Erika, by the way, how is he?"
"Okay na sya ngayon. Dont worry, i guess he already move on."
Ngumiti ako sa kanya at tuluyan na syang nagpa alam.
I'm glad that he is okay now. Ayaw ko mag isip na hindi na sya galit sa akin.
Umuwi kami sa bahay at naghanda ng hapunan.
Nakauwi na rin sila ate Eliza.
"Napapansin ko lang, may nangyari ba."- Ate Eliza
"Huh? Wala naman."
"What is it Stella?"
"I saw my friend in college, she invite me on her wedding."
"Then, go."
"Ate hindi ganun kadali yun."
"What? Are you thinking that he might be there? Stella, i guess its time for you to be happy. You sacrificed a lot to fixed our family."
"What if hindi nya ako mapatawad sa ginawa ko sa kanya?"
"Tell him everything. At least you've tried to explain. Paghindi ka pa rin nya mapatawad, then maybe you're not really for each other."
Nilapitan nya ako at hinawakan sa braso.
"Stop hurting yourself. You imprisoned yourself in guilt. I'm glad you are brave enough to fixed our family. Ako yung ate pero wala akong nagawa. Now, you have to be brave again to fixed the life na naiwan mo."
Naiyak na ako. After kasi ng iwan ko si Timothy pinuntahan ko ang ate ko at sinabi ko sa kanya ang lahat lahat. She got mad when I told her na iniwan ko si Timothy, kasi daw hindi worth it si daddy na e fight.
Nang pinilit ko sa kanya yung gusto ko, na gusto ko buuin yung pamilya namin ulit, hindi sya nakahindi. Pinuntahan namin si mommy sa hotel kung saan sya tumira.
I cried everything to her, hindi sya nagtanong. Niyaya ko lang sya na umuwi.
Pagdating namin sa bahay noon, galit na galit pa si daddy kung bakit pa daw kami bumalik. Umuwi kami pero sya naman ang umalis. I really tried my best to find him.
Sabi nya uuwi lang sya pagpumayag ako na magpakasal. Since i surrender everything naman, umoo nalang ako. Pero yun nga hindi natuloy yung kasal ko.
Umuwi sya, pero hindi nya parin kami pinapansin. Ilang buwan nya din kaming tiniis bago nya kami kinausap. My mom tried her best to make my father feel the love that she have with him.
Kailangan pa ma disgrasya ni mommy bago ma realized ni daddy that he cant live a life without her totally.
Kaya ngayon kailangan ko ng harapin kung ano yung naiwan ko. I deserved to get hurt, nakasakit din naman ako.
