🖤My Dear Ex-husband🖤
Part<18>
ညီး သူမအားသြားရွာမိသည္။
ေတာ္ေတာ္ၾကာရွာလိုက္ၿပီးေတာ့ သူမအား ေရပန္းနံေဘးတြင္ ေငးငိုင္ရပ္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
"ယိမ္းအဆင္ေျပရဲ႕လား"
သူမပုခုံးအားပုတ္ကာ ေခၚလိုက္မိေတာ့ လွည့္ၾကည့္လာသည့္သူမမ်က္ဝန္းေတြမွာ မ်က္ရည္ေတြရစ္ဝဲေနေလသည္။
"ယိမ္း...."
သူေခၚလိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြၾကားမွ ၿပဳံးျပလာၿပီး
"ယိမ္းက ဘာလို႔အဆင္မေျပရမွာလဲ ညီးရယ္ ယိမ္းအဆင္ေျပပါတယ္"
"ခုနက....."
ညီးထုတ္ေမးဖို႔ ႀကံ႐ြယ္လိုက္ေပမယ့္ သူမပုံစံက ေျဖမည့္ပုံမေပၚေသာေၾကာင့္ ၿမိဳသိပ္ရင္း
"ယိမ္းက ကိုယ့္ရင္ခြင္ကို လိုေနတာျဖစ္မယ္ လာ"
"ညီးေနာ္"
"လာ ကိုယ္ဖက္ထားေပးမယ္"
ညီး သူမမ်က္ႏွာအားရင္ခြင္ထဲ ကြယ္ဝွက္ေစသည္။
ထိုအခါမွ ရင္ခြင္ထဲဝယ္ ရွိုက္ႀကီးတငင္ငိုလာေသာ သူမ။
"ဟင့္ ညီးရယ္ သူနဲ႕ေဝးရာမွာ ငါရွိေနေတာ့ အဆင္ေျပခဲ့ၿပီထင္တာ အခုျပန္ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ဟင့္.......ငါ....အရမ္းေပ်ာ့ညံ့ေနမိတာလား"
ညီး သူမေခါင္းေလးအားပုတ္ကာ ႏွစ္သိမ့္ေပးမိသည္။
"မဟုတ္ပါဘူး ယိမ္းသိသားပဲ ကိုယ္သိသမွ် လူေတြထဲ ယိမ္းက အသန္မာဆုံးပဲ အဲ့တာကို သိလား"
"ဟင့္....."
"အားရေအာင္ ငိုလိုက္ယိမ္း ဒါအစပဲရွိေသးတယ္ ယိမ္းေ႐ြးခ်ယ္ထားတဲ့ လမ္းက အေဝးႀကီးလိုေသးတာ သိတယ္မလား ယိမ္းကိုယ့္ေရွ႕မွာ ေပ်ာ့ညံ့လို႔ရတယ္ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေရွ႕မွာေတာ့ ယိမ္း သန္မာမွျဖစ္မယ္"
"အင့္"
🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
ယိမ္း fashionဆိုင္ေလးအတြက္ေဆာက္လုပ္ေနဆဲ လုပ္ငန္းခြင္အား ယိမ္းကိုယ္တိုင္လာၾကည့္မိသည္။
ယိမ္း သေဘာက်သည့္အတိုင္းတစ္ထပ္ထဲရသျဖင့္ ေက်နပ္စြာ ညီးထံဖုန္းဆက္လိုက္မိသည္။
" ဟဲလို ညီး"
"........."
"အြန္းးး ယိမ္းၾကည့္ေနတာ"
"......."
"ညီး ရွာထားတဲ့လူေတြက သိပ္ေတာ္တာပဲ ယိမ္းစိတ္ကူးထဲကအတိုင္းတစ္ထပ္ထဲပဲ"
ယိမ္း ညီးျဖင့္စကားေျပာေနရင္း ေရွ႕မွာ ျမင္ေနရသူေၾကာင့္ စကားစျဖတ္ကာ ဖုန္းခ်လိဳက္မိသည္။
"ယိမ္း"
ယိမ္း မ်က္ႏွာထက္က်လာေသာ ဆံပင္တို႔အား လက္ျဖင့္လွန္တင္လိုက္၏။
'ယိမ္း ကိုယ့္ကို ခဏအခ်ိန္ေပးမလား"
ယိမ္း နာရီကိုၾကည့္ကာ
"ယိမ္းကအားပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ကိုမဟာကုေဋကုဋာအတြက္ အခ်ိန္မရွိဘူး ဒါဆို ခြင့္ျပဳပါဦး"
ယိမ္း သူ႕ေရွ႕မွထြက္လာခဲ့ေလသည္။
"ယိမ္း ကိုယ္အထင္မွားခဲ့တာအတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
သူေအာ္ေျပာလိုက္ေသာ စကားတို႔ေၾကာင့္ ယိမ္းေျခလွမ္းတို႔ ရပ္သြားရသည္။
"ကိုယ္ လုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ယိမ္း သူ႕ဘက္လွည့္ရပ္ရင္း
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားနဲ႕ အရာအားလုံးက ၿပီးသြားလား အဟင္းးး ေသသြားတဲ့လူေတြ ဆုံးရႈံးသြားတဲ့အခ်ိန္ေတြကို ျပန္မွမရနိုင္ေတာ့တာ"
"ယိမ္း ေက်နပ္တဲ့ထိ ကိုယ္လုပ္ေပးပါ့မယ္"
ယိမ္း ႏႈတ္ခမ္းတြန့္႐ုံၿပဳံးလိုက္ၿပီး
"အဲ့တာဆို ကြၽန္မဘဝထဲက အၿပီးတိုင္ထြက္သြား ရွင့္ကို မျမင္ခ်င္တာမလို႔"
"ကိုယ္ မင္းကို လိုက္ရွာေနခဲ့တာ"
"ဘာလဲနာမွနာက်င္ရဲ႕လားဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕လား"
"မဟုတ္ဘူး ယိမ္း ကိုယ္မင္းမရွိေတာ့မွ သိလိုက္ရတာ ကိုယ့္ဘဝမွာမင္းမရွိလို႔မျဖစ္ဘူးဆိုတာပဲ"
"ကြၽန္မရွင့္ကို အခြင့္အေရးေပးေနတာ ကိုမဟာကုေဋကုဋာ ကြၽန္မနားက ထြက္သြားပါ လုံးဝေပၚမလာမိေစနဲ႕ ဒါရွင့္အတြက္ အခြင့္အေရးပဲ"
ကုေဋ ေတြေဝျခင္းမရွိပါပဲ
"မင္းဘက္က ဘယ္ေလာက္ပဲ စည္းေတြတားတား ကိုယ္ကေတာ့ ေနာက္ဆုတ္မွာမဟုတ္ဘူး"
ကုေဋ့စကားအဆုံးသူမကခပ္မဲ့မဲ့ၿပဳံးရင္း
"Okေလ ကြၽန္မရွင့္အတြက္ေကာင္းတဲ့လမ္းကိုေျပာျပေပမယ့္ ရွင္မွ ဂ႐ုမစိုက္တာ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ရင္ဆိုင္ရမယ့္အရာေတြအတြက္ ျပင္ဆင္ထားလိုက္"
ယိမ္း ေနာက္လွည့္မၾကည့္စတမ္းျဖင့္ကားရွိရာဆီ ထြက္လာခဲ့မိသည္။
က်န္ေနခဲ့သူ ကုေဋမွာေတာ့ အေျပာင္းလဲႀကီးေျပာင္းလဲသြားေသာ သူမအားၾကည့္ကာ သက္ျပင္းတို႔ခ်လိဳက္မိသည္။
တကယ္ဆို သူ႕အျပစ္ေတြပဲမလား။
