•Emir'den•
Gece'yi kanepede geçirdikten sonra belim bayağı ağrımıştı. Bunu haketmiş miydim? Belki. Çünkü dün ortaya çıkanları Feriha'ya asla söylememiştim. Buna kırılmıştı. İniyor aşağıya. Bende doğruldum yattığım yerden.
"Feriha?"
Cevap vermedi bana. Mutfağa ilerledi. E hali ile bende peşinden gittim arkadaşlar.
"Bozuk musun bana?"
Diye sordum. Benimkisi de soru he.
"Sence?"
"Ya tamam, haklısın. Ama bana hiç sormadın ki bu soruları. Bende unuttum gitti. Senden sonra herkesi, herşeyi unuttum ben."
"İnanayım mı buna? 17 yaşında milli olmak ne demek ya!"
"Ooooooffff Feriha ya! Uzatıyorsun ama şu an."
"Merak ediyorum ya. Gerçekten. Ben sana deseydim, 17 yaşında biri ile isteyerek birlikte oldum diye. Ne hissederdin merak ediyorum."
"Saçmalama Feriha düzgün konuş!"
Dedim sinirle. Biraz yüksek çıkmıştı ses tonum.
"Yaa bak görüyor musun? Bende aynen böyle düşünüyorum. Emir lütfen bugün benden uzak dur."
"Ya Feriha yapma, tamam söylemeliydim sana, ama inan ki aklıma dahi gelmedi."
"Begüm denen kız ortaya çıktığında bile bana Sedat diye yalan söyledin, hiç birşey söylemedin. Sadece eski sevgilim dedin. Hoş ben kızı görmeseydim sen bana Sedat diye devam yutturacaktın ama."
"Şu an gerçekten saçmaladığının farkında mısın?"
"Ha ben saçmalıyorum yani? Yalanları söyleyen sen, saçmalayan ben öyle mi?"
"Evet öyle, saçmalıyorsun. Eski defterleri neden açıyorsun ki? Bitmiş gitmiş bir konu. Biz seninle konuşmamış mıydık bu konuyu?!"
"Gerçekten detayına kadar konuşmuş muyduk Emir?!"
Sustum. Onu daha fazla sinirlendirmek istemiyordum doğrusu.
"Gitsene sen şurdan ya!"
Dedi beni kenara iterek. Bende birşey demeden kapıya yöneldim. Ceketimi aldım.
"Nereye?!"
Diye bağırdı arkamdan.
"Sakinleş biraz."
Dedim ve çıktım. Aval aval eşofmanlarımla dolanıyordum sokaklarda. Düşünüyordum da. Ne olurdu ki benimde herkes gibi normal bir geçmişim olsaydı? Rahat dursaydım biraz.
*****
Eve geldiğimde Feriha'nın burun çekme sesi dolmuştu kulağıma. Ağlıyor muydu bu kız? Hemen salona ilerledim. Ve durdum. Kendi kendine konuşuyordu. Bebeklerle.
"Yavrularım? Bakın, baba yine gitti. Bizi tekrar bırakıp gitti. Ama bu sefer gelicek. O bizi bırakmaz ki. Ben babanızı çok seviyorum biliyor musunuz? O da beni seviyor. Sizi de çok seviyor. Ama arada böyle gıcıklıklar yapabiliyor işte. Bende elimde olmadan kızıyorum ona böyle. Ama onu sevdiğimden yapıyorum. Başka hiçbir sebebi yokki.. Ben babanızı çok seviyorum ama artık onun sevgisinden emin değilim birtanelerim. Çok şey yaşadık. Yorulmuştur belki de benden?"
Dedi gözünde ki yaşı silerek. Dayanamadım. Yaslandığım kapıdan doğruldum ve yanına ilerledim.
"Feriha?"
Der demez oturduğu yerden kalktı ve boynuma atladı.
"Emir? Geldin."
"Gitmedim ki bir yere."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
O ses SENSİN! Mr. & Mrs. Sarrafoğlu
Teen Fiction'Evli, mutlu ve çocuklu mu? Bize göre değil bu işler. Değil abi! Bana bir baksanıza, ben şarkıcı adam'ım, ne işim olur evlenmekle!' -Derdim, ama diyemiyorum. Niye mi diyemiyorum? Çünkü şu an evliyim.. Ben kim miyim? Ben Emir, Emir Sarrafoğlu. Bir...
