•Emir'den•
Nerde kalmıştık? Çok güzel bir yerde kalmıştık değil mi? Çocuklar küçüktü, biz mutlu, huzurlu.. Size daha neler anlatacağız neler. Anlatacaklarımız henüz bitmedi. İyi ki mi, maalesef mi ona da siz karar verin. Biz sizinle tekrar buluşabildiğimiz için çok mutluyuz. Yeni sezonumuz'un yeni serüvenine hoşgeldiniz! Biz hazırız, peki.. Siz bizimle gelmeye hazır mısınız? Hızımız'a yetişmeniz tek temennim'dir!😅
"Baba!! Babaaaaa!!!"
Diye bağırdı Ensar. Artık büyümüşlerdi, kocaman olmuşlardı. 4 yaşına giriyorlardı artık daha ne olsun?
"Efendim oğlum?!"
Diye seslendim oturduğum koltuktan. Yine mi kavga ediyorlardı?
"Anneeee Ensay benim oyuncağımı alıyooo!!"
Diye bu sefer de Efe şikayetini dillendirdi -dillendirebildiği kadar-.
"Annem kavga etmeden oynayın kavga etmeden!"
Feriha bir yandan kahvaltı hazırlamaya çalışıyor, diğer yandan çocuklara bağırıyordu.
"Emir, aşkım gelsene!"
Diye de bana seslendi. Lafını ikiletmeden yanına gittim mutfağa.
"Heh, geldin mi? Şu çayları koyucan mı? Ellerim dolu çocuklar da acıktı."
"Tamam sevgilim."
Derken telefonum çaldı.
"Alo?"
Dedim ekrana bakmadan telefonu açarak.
"Kanka napıyorsunuz?"
Dediğinde karşıdakinin Koray olduğunu anladım.
"Tam kahvaltı edecektik Koray, söyle kardeşim."
Dedim, bir elimde çaydanlık, diğer elimde telefon ile.
"Ya bizim Damla tutturdu Ensarla Efe'ye gidelim diye, durduramadık. Müsait misiniz?"
"He, gelin gelin müsaitiz. Bizimkilere de değişiklik olur. Gelin."
Dedim bende. Feriha'nın arkadan sesi geldi.
"Hande nasılmış sorsana."
"Kanka Feriha Hande'yi soruyor."
"İyi, idare ediyor. Son günleri işte kanka, bekliyoruz. Yarın öbür gün doğurur."
Evet Hande hamileydi ve her an doğurabilirdi.
"Neyse, dikkatli gelin bak yollarda kar var, aman diyeyim."
Dedim bende Koray'a. Çünkü beyefendi aynı benim gibiydi, hız'ı severdi yani.
"Tamam şampiyon merak etme."
Dedi ve kapattık.
"Buraya geliyorlar, Damla tutturmuş ben Ensar ve Efe'yle oynayacağım diye."
"E iyi yapmışlar. Neyse ben 3 tabak daha koyayım ozaman masaya."
Dedi Feriha'm. Çok güzel bir aile'm vardı be. Güzeller güzeli bir karım, ve iki tane birbirinden yakışıklı oğlum. Ben daha başka ne isterdim ki bu hayattan? Bu aile'nin mutluluğunu.. Aklıma Feriha'nın doğumu geldi..
•FLASHBACK•
"Emiir!! Emir-aaaaahhh!! Emir uyan Emiir!!"
Diyerek Feriha uykusundan uyandı.
"Yalandandır o geçenki gibi, yat uyu geçer birazdan."
Demiştim alı uykulu. Gecenin bir yarısıydı çünkü. Ben hakikaten ne demiştim ya?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
O ses SENSİN! Mr. & Mrs. Sarrafoğlu
Ficção Adolescente'Evli, mutlu ve çocuklu mu? Bize göre değil bu işler. Değil abi! Bana bir baksanıza, ben şarkıcı adam'ım, ne işim olur evlenmekle!' -Derdim, ama diyemiyorum. Niye mi diyemiyorum? Çünkü şu an evliyim.. Ben kim miyim? Ben Emir, Emir Sarrafoğlu. Bir...
