4. Bölüm
•Emir'den•
Ferihanın bebeği aldıracağını duyduğumda Koray'a cevap vermeden kapattım telefonu. Anahtarlarımı aldığım gibi çıktım ve yola koyuldum. Öyle hızlı sürüyordum ki.. 230'a dayanmıştı hız seviyem.
"Yapma Feriha. Böyle bir delilik yapma ne olur.."
Diye konuştum kendi kendime. Ve daha da çok yüklendim gaza.
*****
•Feriha'dan•
Randevu'ya yetişmek için çantamı aldım tam çıkıyordum ki kapı delicesine çalınmaya başladı. Kim ise bu kapıda ki, adeta kapıyı yumrukluyordu. Açtığımda şok geçirdim. Emir bir hışımla içeri girip kapıyı kapattı.
"Ne işin var senin burda ya?!"
Sesimi yükseltmiştim. Gözlerinden ateş fışkırıyordu. Korkmuştum, doğruyu söylemek gerekirse.
"Sana gelme demiştim, niye geldin?!"
"Yaptın mı? Kıydın mı ona?"
"Ne? Çık dışarı. Sana ben gelme demiştim. Çık dışarı."
Dedim sakince onu kapı dışarı etmeye çalışarak ama o yerinden bile kıpırdamıyordu.
"Feriha kıydın mı ona?!"
Tokat attım ona. Bunu beklememişti.
"Benim kararlarımı sorgulayacak en son kişi sensin tamam mı! Şimdi çekil önümden geç kalıyorum!"
"Hayır gitmiyorsun. Konuşacağız. Geç içeri."
Sakince söyledi bunu. Ama ben onu dinlemeyince sinirlendi tabii.
"Konuşmayacağız. Ben gideceğim. Çekil önümden!"
Dedim sinirle burnumdan soluyarak.
"Geç içeri!"
Diye bağırdı bu sefer. Ödüm patlamıştı. Onu hiç bu kadar öfkeli görmemiştim. Annem yüzünden onu terkettiğimde bile gözlerinde ki ateşi görmemiştim. Bu yüzden korkmuştum ama bunu ona belli etmeyecektim.
"Ne konuşacakmışız? Beni nasıl bırakıp ta gittiğini mi? Benimle yüzleşmediğini mi? Yoksa benden kaçtığını mı? Hangisini?"
"Eeh yeter be!"
Dedi kolumdan tutup, beni salona sürükleyip koltuğa 'fırlatarak'. Gerçekten sinirliydi.
"Burda otur."
Diye emretti beyefendi. Sonra bir baktım ki kapıyı kilitliyor. Yanıma geldi.
"Anlat."
"Neyi?"
"Aldırdın mı bebeği? Bunu bize yaptın mı gerçekten?"
Sustum. Ne diyecektim? 'Gelmeseydin aldıracaktım, sana hiç birşey demeyecektim, hiç bilmeyecektin' mi diyecektim?
"Konuşsana Feriha!"
"Aldırmadım. Ama aldıracağım."
"Ve Koray'la Hande beni aramasalardı ben bunu bilmeyecektim öylemi?"
"Öyle. Tabii eğer gitmeseydin durum bundan daha farklı olurdu."
"Yani sırf korkuların yüzünden, benim haberim olmadan benden babalık hakkımı söküp alacaktın öyle mi? Hiç mi için sızlamadı? Hiç mi düşünmedin?"
"Düşündüm. Ama sonra anladım. Beni burda tek başıma bırakıp giderken sende beni düşünmedin. Bu geldi aklıma."
"Ben en çok seni düşünüp te gittim buradan."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
O ses SENSİN! Mr. & Mrs. Sarrafoğlu
Teen Fiction'Evli, mutlu ve çocuklu mu? Bize göre değil bu işler. Değil abi! Bana bir baksanıza, ben şarkıcı adam'ım, ne işim olur evlenmekle!' -Derdim, ama diyemiyorum. Niye mi diyemiyorum? Çünkü şu an evliyim.. Ben kim miyim? Ben Emir, Emir Sarrafoğlu. Bir...
