•Emir'den•
Bu iş'i de hallettiğime göre, artık Feriha'nın yanına tekrar gidebilirdim. Onun için endişeleniyordum gerçekten. Ne olmuştu böyle ona? Neden birden hastalanmıştı ki şimdi? Yaptığım çorbayı tepsiye koydum ve yukarı götürdüm.
"Feriha.. Feriha, aşkım."
Diye fısıldadım. Hala yanıyordu, hala ateşi vardı.
"Hıı."
Diyebildi sadece.
"Hadi doğrul, çorba yaptım sana."
Dedim ama gücü yoktu Feriha'nın. Tepsiyi koydum kenara, ve yardım ettim.
"Gel bakalım, gel gel."
Diyerek tekrar dudaklarımla ateşine baktım. Dediğim gibi, hala ateşi vardı.
"Hadi aç ağzını."
"Emir, istemiyorum gerçekten."
Dedi zar zor itiraz ederek. Ama bunu içmesi lazımdı.
"Feriha, hayatım, bunu içmen lazım. Yoksa düzelemezsin. Biliyorum ben yapınca biraz tedirgin oldun zehirlenmek istemiyorsun ama, gerçekten senin tarifinle yaptım."
Dedim, Feriha da zar zor güldü. Bu gülüşü bile öyle özlemiştim ki. Niye böyleydik ki biz? Niye uzaktık böyle birbirimize, aynı evde neden iki yabancı gibi dolanıyorduk? Üstelik 2 nurtopu gibi oğlumuz varken.. Neyse.
"Hadi."
Dedim bende gamzemi ortaya çıkaracak bir şekilde gülerek. O da yavaş yavaş içmeye başladı çorbamı.
"Şaka maka, iyi yapmışsın, helal olsun."
Dedi Feriha benimle gurur duyduğunu belli ederek.
"Ee, sizden öğrendiklerimi sergiliyorum. Taklitler aslını yüceltir öğretmenim."
Dediğimde, Feriha daha da çok güldü. Az da olsa keyfi yerine gelmişti.
"Feriha, daha iyi misin?"
Dedim biraz ciddileşerek.
"Bilmiyorum, üşüyorum, terliyorum, başım çatlıyor."
Düşündüm. Gerçekten endişelenmeye başlıyordum ama artık.
"Tekrar bir soğuk duş mu aldırsam sana?"
Diyerek sesli düşündüm.
"Ay Emir hayır lütfen."
Dedi o da istemediğini belli ederek.
"Ama bu ateşinin düşmesi lazım.. Nerden kaptın sen bu hastalığı ya."
Dedim ve yavaş yavaş tekrar yatırdım Feriha'yı. Sonra da pijamalarımı giyinip yanına yattım. Şaşkındım. Neden diye soracaksınız. Feriha, hiç beklemediğim bir anda, sanki kendini güvende hissetmek istermiş gibi, kafasını göğsüme yasladı, ve kolunu sarabildiği kadar belime sardı. Bende daha fazla inat yapmadım ve sarıldım bana sarılmış olan meleğime..
Yatmadan önce aklıma, Feriha 7,5 aylık hamile iken, ozamanlar doğru dürüst yapamadığımız tatilimizi tamamladığımız geldi. Ne güzel günlerdi be. Hatırlayalım..
•FLASHBACK•
Bodrum'a gelmiştik. Tabiiki doktordan bütün izinlerimizi almıştık. Otelimize giriş yaptık.
"Offf, Emir ben çok yoruldum aşkım."
Dedi Feriha. E yorulur tabii, sonuçta o 3 canlı, ve artık çok daha çabuk yoruluyor- ki, doktor'u tam anlamıyla dinlesek, Feriha tüm gün yatmak zorunda, o kadar zor bir hamilelik geçiriyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
O ses SENSİN! Mr. & Mrs. Sarrafoğlu
Teen Fiction'Evli, mutlu ve çocuklu mu? Bize göre değil bu işler. Değil abi! Bana bir baksanıza, ben şarkıcı adam'ım, ne işim olur evlenmekle!' -Derdim, ama diyemiyorum. Niye mi diyemiyorum? Çünkü şu an evliyim.. Ben kim miyim? Ben Emir, Emir Sarrafoğlu. Bir...
