DüşmaN

D4*BilekliK

Bilekliğim yoktu.

Annemin bilekliğini kaybetmiştim.

Gözyaşlarım gözlerimden dışarı hücum ederken yataktan fırladım.Odamı aradım.Bulamayınca tekrar aradım.Koşarak banyoya gittim.Orada da yoktu.Salondaki koltukta uyuyan Ahsen'i dürttüm.

"5 dakika daha anne." diye homurdanıp uyumaya devam etti.Ellerimi saçlarımdan geçirdim.

"Bilekliğim yok!" diye bağırınca gözleri kocaman açıldı.

"Nasıl yok?"

"Bilmiyorum.Yok işte.Yok.Kaybettim."

"Odanı aradın mı?"

"2 kere aradım.Banyoyu da aradım.Yok!"

"Hemen bozma moralini.İkimiz birlikte bir daha ararız."

Evin altını üstüne getirmiştik ama bulamamıştık.Her geçen saniye içimdeki boşluk büyüyor,beni yutuyordu.Annemin son nefesinde kar tanesi şeklindeki bilekliği bileğindeydi.O bilekliği abim almıştı hem de pis işleriyle kazandığı parayı kullanmadan.Bileklik annemden hatıraydı.

Annemindi bileklik,benim biricik annemin.

<<<<< >>>>>

Büyük bir umutla bizimkilere baktım.Biz Ahsen'le tişört alırken Sarp,Anıl ve Hisar okulda bilekliği aramışlardı.Aklım ve ruhum onlarda olduğu için tişörte verdiğim parayı hissetmemiştim.İçime oturan miktarı bilekliği bulduktan sonra düşünecektim.

Ben gözlerine baktıkça onlar gözlerini kaçırdı.Boğazımda oluşan yumruyu gidermek için yutkundum.Bulamamışlardı.

Ahsen hevesle "Her yere baktınız mı?Sınıfa?Koridora?Bahçeye?" deyince Hisar "Baktık ama sorun yok.Hisar Dedektiflik A.Ş.-Tüm kayıplarınız bulunur.."Ahsen'e bakarak cümlesini tamamladı."...Kayıp ruh ikiziniz bile."

Ahsen gözlerini devirirken gülümsedim.Bu durumda bile beni gülümsetmeyi başarmıştı.Hisar yanıma gelip yanaklarımı sıktı.

"Gör Ahsen Hanım gör.Göz devrilinilmez öyle,gülünür gülünür.Sen onun yerine de gül Berfu.Güldün yüzüne renk geldi.Zombi gibi bakıyordun az önce.Okul da okul değil film seti mübarek!Zombisi var,içi çürümüşü var,meleği var,kurdu var,kuzusu var..."O anlatmaya devam ederken aklıma gelen şeyle bir anlığına kalbimin kaburgamı kırıp dışarı çıkacağını sandım.

"Tuvalet.Erkekler tuvaleti." dedim heyecanla.

Sarp kaşlarını çatarak bana baktı.Sıkıntılı bir nefes alıp konuşmaya başladı."Melek.."Onun lafını kestim.

"Hisar erkekler tuvaletine bakmadınız değil mi?"

"Bakmadık." Aldığım cevapla gülümsedim ve onları kolundan tutup tuvalete sürükledim.Tuvalete yaklaştıkça aklıma dün olanlar geliyordu ve kalbim sıkışıyordu ama şimdi bunu umursamayacaktım.Nefes alabilmem için annemin bilekliğini bulmam gerekiyordu önce.

"İyice bakın.Diplere de bakın.Kar tanesi şeklinde.Nazar boncuğu da var.Parlaklığı dikkatinizi çeker."

"Bakıyoruz işte Berfu." diye homurdandı Anıl.Yaklaşık 10 dakikadır içerideydiler ve ben 10 dakikadır ölüm kalım savaşı veriyordum.Ahsen kolumdan tutup beni durdurdu.

"Bir oraya bir buraya gidiyorsun Berfu.Başım döndü.Sakinleşmeye çalış."

"Ahsen merdivenlere tekrar bakar mısın?Belki onlar fark etmemişlerdir."Başıyla beni onaylayıp yanımdan ayrıldı.Kapının yanına gittim.