DüşmaN

D26*YolculuK

Öncelikle yorumlarınız için çoooook teşekkürler :)

Ben Hisarla Ahsen'in sevgili olmasını doğru bulmuyorum.Ahsen Hisar'ın onu sevdiğini bile bile sırf Utku'yu kıskandırmak için Hisarla sevgili olmaz.Biriyle sevgili olacaksa bu Hisar dışında biri olur.

Bu bölüm Berfu'nun anlatımı ve bara gittikleri geceden başlıyor.

Bu bölümden sonra yoğun final dönemimden dolayı ara veriyorum temmuz ayına kadar :(

Hoşça kalın...

Eleştiri,tahmin ve yorumlarınızı bekliyorum...

İyi okumalar........

>>>>>>>>>> <<<<<<<<<< >>>>>>>>>> <<<<<<<<<<

Müzik, renkler ve kalabalık...

Tüm gün boyunca üstüme yapışık duran abimin her şeyi öğreneceği korkusu...

Taksi durunca başımı yasladığım camdan kaldırdım ve Ahsen'e baktım.Hiçbir şey söylemeden hızla taksiden indi.

Ondan bana çarpan heyecan dalgası korkumun üzerine eklendi.Birbirine karıştılar ve yükseğe tırmanmaya başladılar.Durmaksızın ilerliyorlardı ama geride bıraktıkları yok oluyordu.

Kendimi sakinleştirmek adına derin bir nefes alıp taksiden indim ve Hisar'ın yanına gittim.Kapının önündeki kuyruğu görünce şaşkınlıkla kaşlarım yukarı havalandı.Tüm şehir buraya mı toplanmıştı?

Orada durup şaşkın gözlerle etrafı izlerken Hisar bileğimden tutup beni kendisiyle beraber yürüttü.Gergin olduğunu hissedebiliyordum ve bu bana hiç iyi gelmiyordu.Abim öğrenirse Hisar'ın da başı yanacaktı.

Ahsen'in yanımıza gelmesiyle Hisar boğazını temizledikten sonra konuşmaya başladı bana bakarak.

"İçki yok.Birbirimizden ayrılsak bile birbirimizden haberimiz olacak.Kendinize dikkat edin.Bu gece yanınıza gelen hiçbir erkek sizinle arkadaş olmak istemiyordur bunu unutmayın.Kimseyle kavga edip olay çıkartmayın.Birlikte geldik, birlikte döneceğiz.Mümkünse yanımdan hiç ayrılmayın."

Hisar'ın sözlerinin etkisiyle duygularım zirveye ulaştı ve gökyüzüne haykırdı.Bu gece bir şeyler olacaktı.O kesindi.Önemli olan olacak şeyin boyutuydu.Daha da önemlisi hatta en önemlisi abimin hiçbir şeyi öğrenmemesi gerektiğiydi.Ondan bir şeyler gizleyecektim ve bu berbat hissettiriyordu. Benim burada olduğumu öğrense birini gönderirdi.O kişi de beni zorla eve götürürdü.Bir daha böyle bir olayın yaşanmaması için başımda nöbet tutardı.Abim şehre döndüğünde de bunu bana fena ödetirdi.

Önümüzdeki insanlar kum saatinde zamanın ilerlemesiyle azalan kum taneleri gibi azaldılar ve sonunda giriş kapısının önüne geldik.

Bu barda kimliklere bakılmadığını Hisar öğrenmişti ama yine de endişeliydim.Bodyguard da endişelerimi tavan yaptırıyordu.

Abimin öğrenecek diye ödüm kopuyordu!

Hisar'ın öne doğru adım atmasıyla ben de adım attım ve bodyguardın bakışlarının etkisinden kurtuldum.

Tavan yapan duygularıma bu sefer barın ortamı eşlik etti.Müzik korkumu körükledi.Kalabalık heyecanımın az önce aslında ne kadar az olduğunu gösterdi.Kokular pişmanlığımı taçlandırdı.

Kendime Ahsen için burada olduğumu hatırlattım ve duygularım bir miktar da olsa azaldı.

Hisar bana doğru yaklaşınca kendimi onun ağzından çıkacak kelimelere odakladım.Başka türlü söylediklerini duyamazdım.