Aşk yoldaşım,
Bundan önceki gibi neşeli bir yazı bekleme benden. Ben artık neşeli olabilir miyim bilmiyorum.
Bebeğim, hani bahsetmiştim ya karnımdaki küçük karınca..
Onu kaybettim bebeğimi kaybettim !
Ah lanet, sayfanı benim rezil göz yaşlarımla kirlettim üzgünüm.. Ben bebeğine sahip çıkamayan yarım bir anneyim..
İlk onu hissetiğim an ve Güneşin duyduğu an sürekli gözlerimin önünde. Şimdi aramızdaki soğukluk buz dağı gibi.
Hissetmiştim oğlum olacaktı Güneşe benzeyen bir oğlan.. Ama aldılar benden onu. O cadı aldı ve ben bir şey yapamadımm..
Evet. Firuze Hanım doğmamış bebeğimi kopardı benden.. Beni bir şeyler yapmam için üst kata çağırdı ve o gün evde kimsecikler yoktu aptaldım aklıma hiç fesatlık gelmedi! Ama o adii beni merdivenlerden itti , merdivenlerden düşerken elimle karnımı korumaya çalıştım o masumdu.. Hem de her şeyden herkesten.
Yetmedi düşünce sızlayan karnıma iki kez tekme attı ve o zaman onun benden gittiğini bacak aramdaki sızı ve ıslaklıkla anladım. Torununu öldüren bir katildi o !
Ve saatlerce orda yattım gelen giden yoktu.. Sonumda dayanamayıp gözlerimi kapattım..
Uyandığımda alışık olmadığım hastane kokusu gelmişti ve Güneşimin kırgın bakışları.
Bana ilk defa kırgın bakmıştı.
Firuze cadısı onlara " Ben Sonay kanı taşıyan bir bebek istemiyorum bana sakın karışma yoksa beni bilerek merdivendeN attığını söylerim demişim ve kendimi merdivene bırakmışım"
Evet beni bu yaralamıştı ama Güneşimin buna inanması paramparça etmişti.
Yüzünde Güneş açan adam gitmiş karabulutlar kaplamış bir adam gelmişti. O günden beri benimle konuşmuyor bugün bir hafta oldu onun huzur bulduğum sesini duymaya çok ihtiyacım vardı.
Aşk yoldaşım kimse bana inanmıyor benim birilerine gerçeği anlatmam gerekiyordu senden başka kimsem yokmuş.
Hicran Anneyle , Hilal'e konuşmam yasak. Yanıma her şeye rağmen Asaf Azer'im geliyor benim minik esmerim.
Ağladığım zaman gözyaşlarımı silen bir çocuk o.. Küçücük bedeni olmasına rağmen kocaman kalbi var.
Aşk yoldaşım ben kafayı yersem yada bana bir şey olursa diye bunu yazıyorum.. Bir daha ne zaman yazarım bilmiyorum..
Bu şekilde bitirmişti göz yaşlarıma hakim olamadım. Kendi torununu öldürecek kadar nasıl canii olabilir ki bir insan ? Göz yaşlarımı silip günlüğü yastığın altına koydum. Annemi yaşını ve yaşadıklarını düşündüm, benim yaşımdayken 2 yaşında bir bebekle hayata tutunmaya çalışıyordu hem de tek başına.. Ona çok fazla haksızlık ettiğimi düşünüyordum ve bana söylememekle ne kadar haklı olduğunu anlıyorum.
Yarın yeni bir gündü kendimi toparlamam gerekiyordu, Firuze Hanıma ödetecektim her şeyi doğmamış kardeşimi annemin çektiği acıları hepsini !
**
"Mihrimah uyan kızım " bu Hicran annenin sesiydi arkadan bağladığı yazmayı düzelti ona bakınca.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Baba Tarafı ( Tamamlandı.)
Fiction généraleHayatı boyunca sevdiği tek bir adam oldu Aysima'nin.. Ve sevdiği adamdan ona tek bir parça kaldı geriye. Adı gibi kendiside Ay Parçası olan Mihrimah. Babasının öldüğünü zanetti yıllarca. Sonra bir gün kader çarkı onlar için döndü ve birbirlerini bul...
